Ο Αντρέας Μαντάς στο «Εργαστήρι του συγγραφέα» | Fractal

Ο Αντρέας Μαντάς, για το βιβλίο του «Αλγερίες» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), στο «Εργαστήρι του συγγραφέα», του Fractal.

 

✩ Ο Αντρέας Μαντάς στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

Οι Αλγερίες είναι οι προσδοκίες, οι φόβοι και οι μνήμες που πρόβαλλα στον εαυτό μου την περίοδο της καραντίνας. Όλα αυτά τα οποία σκέφτηκα καθισμένος κατάχαμα, με τη ράχη στηριγμένη στον τοίχο. Είναι το παρελθόν μου μπροστά μου.

Γράφτηκαν σχεδόν μέσα σε δύο μέρες.

Οι Αλγερίες, είναι όλη αυτή η προσπάθειά στο να φτάσω στα άκρα την παρουσία του εαυτού μου στον εαυτό μου. Να τη συγκρατήσω μπροστά σε όλες τις όψεις της ζωής μου, ακόμα και με το τίμημα της μοναξιάς. Για να μπορέσω να ζήσω -πιο καθαρά- τις μακριές νύχτες στους δρόμους, στα τρένα, στα τραμ, στο μετρό, στα λεωφορεία, στα αεροδρόμια, όπου οι άνθρωποι μιλούν μεταξύ τους και ετοιμάζονται να ζήσουν ενώπιος ενωπίω.

Οι Αλγερίες είναι έντεκα επιστολές με λοξή ποιητική ματιά, οι οποίες πλαισιώνονται από είκοσι δύο φωτογραφίες. Οι φωτογραφίες είναι η οπτική γωνία και οι επιστολές, το πεδίο λειτουργίας της αναζήτησης ενός πόθου και οι παραλλαγές του ίδιου θέματος.

Όταν τελείωσα το βιβλίο, ένιωσα πιο σίγουρος στο να μην ξαναπροδώσω τον εαυτό μου και κανέναν άλλον, να γλείψω τη ζωή σαν ζάχαρη από κριθάρι, να τη διαμορφώσω, να την ακονίσω, να την εξετάσω από την αρχή και στην ουσία της, όπως ψάχνει κανείς τη λέξη, την εικόνα, την οριστική φράση. Αυτή τη φράση που συμπεραίνει, που σταματά, αυτή με την οποία μπόρεσα και ξεκίνησα ξανά.

Οι Αλγερίες έγιναν το δικό μου άλεφ, η σχεδόν μυστική φράση που χρωμάτισε τη ματιά μου, η οποία ήταν το «για πάντα όσο κρατήσει».

 

Πηγή: Fractal

 

***

Για το βιβλίο

Οι Αλγερίες είναι η αναζήτηση μιας τέταρτης διάστασης που τη στεγάζει μια πέμπτη. Είναι έντεκα ποιήματα σε πεζό ή αλλιώς έντεκα επιστολές με λοξή ποιητική ματιά, οι οποίες πλαισιώνονται από είκοσι δύο φωτογραφίες. Το βιβλίο αποτελεί έναν αυτοβιολογικό απολογισμό. Ο αναγνώστης θα το δει σαν μια κινηματογραφική σπονδυλωτή ταινία. Οι ιστορίες, που δεν είναι ακριβώς αφήγηση, συνθέτουν την ποίηση του παρόντος. Είναι το άδειασμα, με ψελλίσματα, μιας μνήμης ακατέργαστης, τρυπημένης σαν σουρωτήρι, όπου ανακατεύονται άτακτα θραύσματα και ατελείς εικόνες από το παρελθόν. Οι Αλγερίες είναι σαν μία πέτρα που τη ζεσταίνει ο ήλιος ή το κυπαρίσσι που το μεγαλώνει ο ανοιχτός ουρανός. Είναι το ζεστό ψωμί που μαλάζει κάποιος, είναι εκείνοι που κλείνουν ολόκληρη τη ζωή τους ανάμεσα σε λουλούδια και κολόνες.