Φωτογραφικό υλικό από την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής «Νησί που ψάχνει χάρτη» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), της Μαρίας Μπουρμά, που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 22 Απριλίου, στο cafe «O Κήπος του Μουσείου». Συμμετείχαν οι Αγγελική Πεχλιβάνη (Φιλόλογος, ποιήτρια), Πάνος Σταθόγιαννης (Συγγραφέας), Κωνσταντίνος Ι. Κορίδης (Εκδότης, ποιητής).
***
Για το βιβλίο
Στην πρώτη της ποιητική συλλογή η Μαρία Μπουρμά οριοθετεί τη θέση της στα γράμματα με έναν τρόπο παιγνιώδη και ταυτόχρονα βαθύ. Στο αιώνιο παιχνίδι ζωής-θανάτου με τα ζάρια που ρίχνει ο Μεγάλος Ταχυδακτυλουργός. Στην αφή και την έλλειψή της. Στο υπαρξιακό άγχος, στη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου και στην τελική κάθαρση που επέρχεται όταν κάποιος μετατρέπει το φόβο, τον πόνο, τον έρωτα σε λέξεις επάνω στο χαρτί.
***
Για τη συγγραφέα
H Μαρία Μπουρμά γεννήθηκε το 1986 και κατοικεί στην Ορεστιάδα Έβρου. Έχει σπουδάσει Βουλγαρική Γλώσσα, Φιλολογία και Πολιτισμό και είναι κάτοχος των μεταπτυχιακών τίτλων «Σπουδές στον Παρευξείνιο Χώρο» και «Δημιουργική Γραφή». Εργάζεται ως καθηγήτρια βουλγαρικής γλώσσας και συντονίστρια ομάδων γραφής και ανάγνωσης. Ασχολείται με τη μετάφραση βουλγαρικής ποίησης. Είναι υπεύθυνη του τμήματος ποιητικής και μετάφρασης του Φιλολογικού Ομίλου Θεσσαλονίκης. Ποιήματα και μεταφράσεις της έχουν δημοσιευθεί στον Τύπο. Η ποιητική συλλογή Νησί που ψάχνει χάρτη είναι το πρώτο της βιβλίο.
***
[…]Οι γκρίζες ζώνες
Μια ποίηση που δεν καταναλώνεται σε αναμνήσεις αλλά χαρτογραφεί με επιτυχία πτυχές της. Γιατί η ματαίωση γίνεται συχνά εφαλτήριο για να μετατραπεί σε δύναμη και προσωπική γνώση. Οι γκρίζες ζώνες μας, μας οδηγούν σε αναβάθμιση εαυτού. Αυτό το προσωπικό υλικό των ματαιώσεων η Μαρία Μπουρμά το κάνει ποιητικό έργο.
Ως παρατηρητής ζωής «… Μάτια περισκοπικά μέλι στάζουν …» η Μαρία Μπουρμά ανασυνθέτει στιγμές. Πιάνει το νήμα της ζωής ακόμα και όταν οι καταστάσεις δεν καταπίνονται εύκολα.
«Σκύβω να πιάσω την κλωστή μα είναι κομμένη» (σελ. 28).
Μια άλλη ιστορία δημιουργεί με τον λιτό λόγο της και η μύχια αποτύπωση του αποτελεί νέο δημιουργικό υλικό. Ρωτά:
«… Θα περιμένει; Θα τελειώσει; Θα ξαναρχίσει;»
Στα ποιήματα της υπάρχει η βύθιση και η λύτρωση.
«Τη μία σε βυθίζουν,
την άλλη συνθλίβουν.
Ναυαγός» (σελ. 21).
Πετυχημένος κατά την γνώμη μου και ο τίτλος της συλλογής.
Υπάρχουν βαθιές ψυχολογικές αναφορές και ένας ανοιχτός διάλογος με τον αναγνώστη χωρίς να απουσιάζει και το στοιχείο της εξομολόγησης θα έλεγα.
Ο τόπος στο «Νησί που ψάχνει χάρτη» είναι μετέωρος, αν και υπάρχει αναφορά σε ένα ποίημα:
Παράξενο κολλάζ
η πολυκατοικία απέναντι.
Το ένα μάτι της
πόρτα ανοιχτή,
η άλλη κλειστή.
Παρατηρώ προσεκτικά.
Μαθήματα εξ αποστάσεως.
Για να ανοίξω
κάποια μέρα
το παράθυρο μέσα μου. (σελ. 25)
Πηγή: Μαρία Λιάκου / Fractal
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.