8/7/1921: Οι ελληνικές δυνάμεις, κατά τη Μικρασιατική εκστρατεία, σημειώνουν σημαντική νίκη στο Εσκί Σεχίρ.
***
Στις 29 Μαΐου 1921 ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, ο πρωθυπουργός Γούναρης και ο υπουργός Στρατιωτικών Θεοτόκης ξεκίνησαν για τη Σμύρνη, για να επισκεφθούν το μέτωπο ενόψει της μεγάλης επίθεσης με στόχο την περικύκλωση και τη συντριβή των ισχυρών εχθρικών στρατευμάτων που ήταν οχυρωμένα περί την Κιουτάχεια. Δύο ακόμη κλάσεις ανακλήθηκαν από την εφεδρεία και δύο μεραρχίες αναχώρησαν από την Παλαιά Ελλάδα για το μέτωπο.
Η ελληνική δύναμη
Η ελληνική δύναμη περνούσε πλέον τους 200.000 άνδρες, εκ των οποίων όμως μόνο 60.000 παρατάσσονταν στην πρώτη γραμμή: 12 μεραρχίες και μία ταξιαρχία ιππικού, 300 πυροβόλα και 700 πολυβόλα. Ελαφρά κατώτερες ήταν οι τουρκικές δυνάμεις αυτού του μετώπου (50.000 ήταν οι μάχιμοι στην πρώτη γραμμή), αλλά με το πλεονέκτημα της άμυνας σε οργανωμένες πλέον τοποθεσίες και με ισχυρότερο ιππικό. Η ταχεία μετακίνηση και ο συντονισμός και των τριών Σωμάτων θα ήταν τα κρίσιμα πλεονεκτήματα της ελληνικής επίθεσης για κατάληψη της πολύτιμης (για τον εφοδιασμό και τις επικοινωνίες) σιδηροδρομικής γραμμής μεταξύ των κόμβων Εσκί Σεχίρ και Αφιόν Καραχισάρ.
Στην Κιουτάχεια
Το Γ΄ Σώμα κινήθηκε πρώτο στις 25 Ιουνίου και στις 2 Ιουλίου έφθασε απέναντι από τις τουρκικές προφυλακές της Κιουτάχειας. Νότια το Α΄ Σώμα κατέλαβε την 1η Ιουλίου το Αφιόν Καραχισάρ, στις 4 Ιουλίου το Β΄ Σώμα κατέλαβε την Κιουτάχεια. Δύο ημέρες αργότερα το Γ΄ Σώμα κατέλαβε το Εσκί Σεχίρ. Ο όγκος του τουρκικού στρατού όμως είχε διαφύγει από το θανάσιμο κλοιό και στις 8 Ιουλίου εκδηλώθηκε γενική τουρκική αντεπίθεση με σκοπό τη φθορά του ελληνικού στρατού και την εξασφάλιση χρόνου για συντεταγμένη υποχώρηση προς την Άγκυρα. Η αντεπίθεση κατά του Εσκί Σεχίρ από τρεις κατευθύνσεις αποκρούστηκε και στη συνέχεια άρχισε ελληνική προέλαση και καταδίωξη του εχθρού, που ανεστάλη στις 11 Ιουλίου. Οι ελληνικές μονάδες επέστρεψαν και οργανώθηκαν σε θέσεις άμυνας ανατολικά του Εσκί Σεχίρ.
Η νίκη στο Εσκί Σεχίρ
Η νίκη στο Εσκί Σεχίρ προκάλεσε ανύψωση του ελληνικού ηθικού και πτόησε το κεμαλικό κίνημα. Ο Λ. Τζορτζ και οι υπέρμαχοι της δυναμικής λύσης αναθάρρησαν, αλλά η ευκαιρία για περικύκλωση και συντριβή του τουρκικού στρατού είχε και πάλι χαθεί. Ο Κεμάλ επιβλήθηκε στην αντιπολίτευση και την τουρκική εθνοσυνέλευση, που τον ανακήρυξε αρχιστράτηγο και δικτάτορα, και άρχισε αμέσως την οχύρωση της περιοχής ανατολικά του Σαγγαρίου και δυτικά της Άγκυρας. Το ελληνικό επιτελείο κατέληξε στο πολεμικό συμβούλιο της Κιουτάχειας να αναληφθεί άμεση καταδίωξη του εχθρού για κατάληψη της Άγκυρας και καταστροφή των τουρκικών βάσεων εξόρμησης και πολεμικού υλικού που βρίσκονταν εκεί, πριν ο Κεμάλ ανασυντάξει τις δυνάμεις του το χειμώνα, προχωρήσει σε νέες στρατολογίες και κλείσει οριστική συμφωνία με τους Γάλλους. Η κατάληψη της πρωτεύουσας των κεμαλικών θα είχε τεράστια ηθική και ψυχολογική σημασία.
Κώστας Χατζηαντωνίου, «Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας», εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 430-432.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.