12/12/1916: Ο ποιητής Ναπολέων Λαπαθιώτης δημοσιεύει στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης» το σονέτο του «Κραυγή».
«…Κάτι έχει μεγάλο κοπεί μεταξύ μας / και μένουμε μόνοι μες την ύπαρξή μας, / ενώ περπατούμε μαζί…».
***
Ποιητής, πεζογράφος, κριτικός, μεταφραστής. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Ήταν γιος του Στρατηγού του Πυροβολικού και αργότερα Υπουργού των Στρατιωτικών Λεωνίδα Λαπαθιώτη, ενώ, η μητέρα του Βασιλική Παπαδοπούλου συγγένευε με την οικογένεια του Χαρίλαου Τρικούπη. Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης έλαβε ευρεία μόρφωση. Εκτός από το πτυχίο της Νομικής εγνώριζε τρεις ξένες γλώσσες, πιάνο, ζωγραφική και ήταν βαθύς γνώστης της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Εντούτοις αυτά τα προσόντα δεν τα εχρησιμοποίησε, δεν άσκησε ποτέ ένα βιοποριστικό επάγγελμα. Ήταν ένας «δανδής» της αθηναϊκής κοινωνίας. Εργάστηκε μόνον δύο φορές στη ζωή του: όταν ακολούθησε τον πατέρα του στη Θεσσαλονίκη, λόγω του Κινήματος (1916) ως ανθυπολοχαγός-διερμηνέας, και αργότερα, άλλη μία φορά, όταν ταξίδεψε στην Αίγυπτο.
Είχε έντονα πάθη και παρασυρμένος από αυτά, κυκλοφορούσε τη νύχτα κυρίως, επέστρεφε το πρωί και γενικά σπαταλούσε τον εαυτό του κάνοντας μια ζωή άστατη. Έχοντας χάσει την περιουσία τής οικογενείας του, κινητά και ακίνητα, μετά το θάνατο των γονέων του, δεν είχε εισοδήματα και ζούσε απομονωμένος, εγκαταλελειμμένος από όλους. Έτσι, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής στην Αθήνα, κάτω από τις φριχτές συνθήκες στέρησης και τη γενική εξαθλίωση, άρχισε να θεριεύει μέσα του η ιδέα του θεληματικού θανάτου που έγινε εμμονή και την πέρασε επίσης στην ποίησή του. Τέλος, αυτοκτόνησε στις 8 Ιανουαρίου του 1944.
Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης εμφανίστηκε στα Ελληνικά Γράμματα σε ηλικία δεκαεπτά χρόνων με το έμμετρο δράμα «Νέρων ο Τύραννος». Παιδί ακόμα είχε βραβευθεί σε διαγωνισμούς ποίησης του περιοδικού «Η Διάπλαση των Παίδων». Η συνεργασία του με το λογοτεχνικό περιοδικό «Νουμάς» υπήρξε σημαντική. Δημοσίευε τακτικά ποιήματα, διηγήματα, νουβέλες, κριτικά άρθρα, μεταφράσεις. Ακόμα, συνεργάστηκε με πολλά άλλα περιοδικά και εφημερίδες της Αθήνας, των επαρχιών, της Κύπρου, της Αιγύπτου. Παρά ταύτα, βιβλίο δικό του, όσο ζούσε, δεν εξέδωσε παρά μόνον ένα, «Τα Ποιήματα» (Πυρσός, 1939), που ήταν περιορισμένη επιλογή ποιημάτων του.
Από το μεταφραστικό του έργο, το μυθιστόρημα του Χ. Γ. Γουέλς «Η Μηχανή που τρέχει μέσα στο χρόνο», είχε εκδοθεί το 1921 (Βασιλείου) ενώ λίγο μετά την αυτοκτονία του, το βιβλίο του Αντρέ Ζιντ «Όσκαρ Γουάιλντ» εξεδόθη το 1944 (Φλόγα), σε μετάφραση πάλι του ιδίου.
Ελένη Β. Πίππα, «Παγκόσμια Ποίηση» (Τόμος Β’), εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 130-131.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.