Η Μπρικένα Γκίστο στο «Fractal» για την ποιητική της συλλογή «Πέρα από τους φράχτες» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022).
Η Μπρικένα Γκίστο στο Εργαστήρι του συγγραφέα
Κάποτε με είχαν ρωτήσει τι με εμπνέει και πολύ αυθόρμητα είχα απαντήσει «το κενό». Σήμερα που το σκέφτομαι ξανά και ξανά προσπαθώντας να ορίσω αυτήν την κενότητα συνειδητοποιώ πως αυτή η συλλογή δημιουργήθηκε σε ένα πλαίσιο ματαιότητας και μοναξιάς, άρα κενότητας. Η συνειδητοποίηση πως στην πραγματικότητα είμαστε μόνοι είναι κατά μία έννοια μια διαρκής και βίαιη ενηλικίωση. Αυτά τα ποιήματα είναι η απόρροια αυτών των συναισθημάτων, αναζητήσεων, σκέψεων δίχως ιδιαίτερα φίλτρα. Είναι λέξεις που δεν επεξεργάστηκα σχεδόν καθόλου, παρά μόνο έβγαιναν αβίαστα από μέσα μου και τοποθετήθηκαν σε αυτή τη σειρά που παρουσιάζονται στο βιβλίο. Δεν ξέρω πώς γράφεται η ποίηση και αν αυτές οι λέξεις αποτελούν εν τέλει ποίηση -όπως κι αν αυτή ορίζεται- ξέρω σίγουρα, όμως, πως είναι μία ειλικρινής κατάθεση της ανάγκης μου να επικοινωνήσω στους ανθρώπους πως είμαστε τόσο μόνοι που μόνο μαζί μπορούμε να υπάρξουμε. Η ζωή δεν έχει καμία αξία εάν δεν μας ενδιαφέρει ο άλλος. Και για μένα αυτό είναι η ποίηση. Αυτό είναι το βιβλίο «Πέρα από τους φράχτες».
Πηγή: Fractal
***