Η συλλογή διηγημάτων της Ελένης Καραμαγκιώλη, «Μονωτική ταινία» (εκδόσεις Ιωλκός, 2021), παρουσιάζεται στο culturepoint.gr με την κριτική του συγγραφέα Κωνσταντίνου Μανίκα.
Βιβλιοκριτική: Μονωτική ταινία (Ελένη Καραμαγκιώλη)
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας
Τριγυρνούμε ψάχνοντας το ιδανικό, με μια “μονωτική ταινία” στο χέρι για να καλύπτουμε αυτό που είμαστε, για να κλείνουμε πρόχειρα τ’ απομεινάρια όσων μας έκαναν αυτό που δεν θέλουμε να είμαστε, τις μνήμες όσων μας γέμισαν με χαρά για να καταλήξουμε μεγάλες απογοητεύσεις. Κάπως έτσι θα μπορούσα να συνοψίσω μέσα σε μια πρόταση την αίσθηση από τη συλλογή διηγημάτων της Ελένης Καραμαγκιώλη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός.
Δεκαέξι ιστορίες, φαινομενικά ασύνδετες, αλλά με ανθρώπους που μοιάζουν να συναντιούνται δίχως να το αντιλαμβάνονται, να μοιράζονται ίδια μέρη, ίδιες συνήθειες κι εμπειρίες, σε μια αναζήτηση της προσωπικής αλήθειας που δεν έρχεται ποτέ. Διαφορετικές οπτικές μιας ζωής που ασφυκτιά, εκεί που πάει να “πετάξει” πάνω από την πεζή καθημερινότητα.
Ήρωες της “Μονωτικής ταινίας”, έχουμε υπάρξει όλοι μας σε κάποια φάση του βίου μας.
Έρωτες μαραζωμένοι ή ανεκδήλωτοι, κάτω από την καταπίεση της αυτο-υπονόμευσης και του ανέκφραστου. Προσωπικότητες που τις συνθλίβει η αποτυχία, το αβέβαιο μέλλον, η αναγκαστική απραξία. Σκληρές στιγμές σωματικής και πνευματικής αδυναμίας, λιώνουν τον πόθο για ευτυχία.
Η Ελένη Κραμαγκιώλη, αναγνωρίζει τα αδιέξοδα και τις αιτίες του, κλείνει όμως το μάτι στην ελπίδα. Η “μονωτική ταινία” μπορεί να αφαιρεθεί κι ας είναι μια επώδυνη διαδικασία. Το τέλμα, κυρίως μέσα μας, λειτουργεί κι ως ελατήριο, ως το έσχατο μέσο για να… ξεκολλήσεις!
Τα λόγια άλλοτε στεγνά, δυνατά, άλλοτε ευαίσθητα, ευάλωτα. Οι περιγραφές δεν κρίνουν. Παραθέτουν με αποστασιοποιημένο μάτι και συνειδησιακή καθαρότητα, όλα όσα αποτελούν το σκοτεινό πέπλο που ντύνει τις σκέψεις μας. Οι ιστορίες της είναι σίγουρο ότι θα σας κερδίσουν με την αμεσότητα αλλά και την διεισδυτική ματιά τους στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση.
Πηγή: Culturepoint.gr
***
