Μένουμε σπίτι, διαβάζουμε, προτείνουμε | Λυδία Μαργαρώνη

Η εικαστικός και συγγραφέας Λυδία Μαργαρώνη μένει σπίτι, διαβάζει και προτείνει τα βιβλία των εκδόσεων Ιωλκός:

• Νηπενθή | Κ .Γ. Καρυωτάκης

Η δεύτερη, χρονολογικά, ποιητική συλλογή του Κ. Γ. Καρυωτάκη, «Νηπενθή» (1921), χαρακτηρίστηκε από την τότε κριτική ως ένα λυρικό φως ανάμειχτο με το σαρκασμό, τη σάτιρα και τον πόνο των πραγμάτων. Στοιχεία που εξέφραζαν με σπαραγμό το ανίατο άλγος του ποιητή.

Τα «Νηπενθή» επανακυκλοφορούν, σε μια καλαίσθητη έκδοση, στη σειρά «Αιώνια Ποίηση» των εκδόσεων Ιωλκός. Είναι αυτά που δημιούργησαν τον «Καρυωτακισμό», έναν όρο που σηματοδοτεί τον ανέραστο και ανέλπιδο βίο, του αυτόχειρα της Πρέβεζας. Είναι αυτά που καθιέρωσαν τον Καρυωτάκη ως μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, μοναδική στη λογοτεχνία μας.

 

• Ποίηση – τρίτος τόμος | Ηλίας Σιμόπουλος

Το μίσος

Όπλο τρομαχτικό / το μίσος / λυγίζει το σίδερο / ραγίζει την πέτρα / Ύστερα γυρνά πληγωμένο / με την εορταστική του στολή / και πέφτει βαρύ / μ’ όλο το βάρος του κόσμου / στα χέρια σου.

 

 

 

 

 

 

• Τα καύκαλα  |  Γιώργος Θάνος

Τα δεκαεννέα διηγήματα, που απαρτίζουν «Τα καύκαλα», είναι νοτισμένα από την υγρασία της ελληνικής επαρχίας· ακόμα και οι ιστορίες, που φαινομενικά διαδραματίζονται στη μεγάλη πόλη, κουβαλούν επάνω τους την επαρχιακή πάχνη.

 

 

 

 

 

• Γλυκιά πενικιλίνη |  Μαρίνα Παπαγεωργίου

  Δεκατέσσερις ιστορίες «γειτονεύουν» στη «Γλυκιά πενικιλίνη».

  Ανάμεσα στους γείτονες, η Τασία του νεροχύτη, ο πολεμιστής του Κολωνού, η Αποστολική, ο Νικολάκης από τον Ψαρομαχαλά, οι νησιώτες του βουνού, ο Τάσος ο σινεματζής από το Μενίδι, οι χρυσοθήρες του Ακροκόρινθου, ένας επιστολολάτρης, τρεις μεταφραστές στον ημιώροφο, η αχώριστη παρέα του χολ και άλλοι· μεταξύ τους, κι εκείνοι που δεν «δικτυώνονται» ποτέ.

  Στη συλλογή διηγημάτων «Γλυκιά πενικιλίνη» τα πρόσωπα ζουν στις αθηναϊκές συνοικίες, αλλά και σε τόπους και γειτονιές της επαρχίας. Οι αφηγήσεις εκτυλίσσονται σε διαφορετικό χρόνο, «ανεβοκατεβαίνοντας» δεκαετίες χωρίς γραμμική ροή, και μετατοπίζονται σε γνώριμες ελληνικές διαδρομές. Με πρώτο «σταθμό» τη Βικτώρια, η αφήγηση στέκεται στον Κολωνό του 1920 και στην κατοχική Κυψέλη, ιχνογραφεί την αθηναϊκή γειτονιά του 1980, περνά το κατώφλι δίπατου σπιτιού στον Άγιο Παντελεήμονα του ’50, ανεβαίνει στην πολυκατοικία του ‘70, περνά αόριστα και από το σήμερα. Ξεφεύγοντας από το αθηναϊκό αστικό τοπίο, επεκτείνεται στα βουνά του λεκανοπεδίου, αλλά και σε κάστρα της Πελοποννήσου, παρακολουθώντας κι εκεί πρόσωπα και κοινότητες σε διαφορετικές εποχές.

  Μικροί και μεγάλοι «σεισμοί», άνθρωποι ορατοί και «αόρατοι», γεύσεις και επιγεύσεις, γλυκιές και πικρές. Μυστικά, «αστικοί μύθοι», φάρσες και όνειρα της μέρας, σκηνικά και παρασκήνια, πρωταγωνιστές και κομπάρσοι, με τις μεγάλες ή μικροσκοπικές στιγμές που τους σημαδεύουν. Και ακόμα, πρόσωπα που φροντίζουν να μεταγγίζουν σταγόνες παιδικής φαντασίας στην καθημερινότητα: τα διηγήματα της συλλογής συστήνουν και τους «ονειροπαρμένους» κατοίκους κάθε «γειτονιάς».

  Συστατικά της «Γλυκιάς πενικιλίνης», οι συνειρμοί των εικόνων, των λέξεων και των αισθήσεων και η ασυνείδητη –ή απόλυτα συνειδητή– διατήρηση της παιδικής ματιάς και μνήμης ως στάσης ζωής και δημιουργικής ενέργειας στο χρόνο.

***

Λυδία Μαργαρώνη

Η Λυδία Μαργαρώνη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και ζει στον Πειραιά. Είναι εικαστικός, απόφοιτη της ΑΣΚΤ.

Από το 1986 πραγματοποιεί ατομικές εκθέσεις και συμμετέχει σε ομαδικές, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος και της πολιτιστικής εταιρείας Ορίζοντας Γεγονότων.

Παράλληλα ασχολείται με τη λογοτεχνία. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί στον Τύπο. Η συλλογή διηγημάτων της, «Τοτέμ», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός.