26/7/1822: Επανάσταση 1821. Μάχη στα Δερβενάκια. Οι Έλληνες, με επικεφαλής τον Κολοκοτρώνη, επιφέρουν ισχυρή ήττα στον τουρκικό στρατό, του οποίου ηγείτο ο Δράμαλης.
«Ο Κολοκοτρώνης κατέλαβε τα στενά και κατάφερε συντριπτικό πλήγμα κατά του τουρκικού στρατού, σώζοντας ακόμη μία φορά την Επανάσταση…»
«Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας», Κώστας Χατζηαντωνίου, εκδ. Ιωλκός, σελ. 69.
***
Η μάχη στα Δερβενάκια
Τον Ιούλιο του 1822 η Επανάσταση αντιμετώπισε το σοβαρότερο μέχρι τότε κίνδυνο, την κάθοδο στο Μοριά της ισχυρής στρατιάς του Μαχμούτ Δράμαλη πασά με 22.000 ενόπλους. Προελαύνοντας ταχύτατα, ο στρατός αυτός έκαψε τη Θήβα την 1η Ιουλίου και έφθασε ως τον Ισθμό χωρίς αντίσταση. Πέρασε κατόπιν την Κόρινθο (στις 6 Ιουλίου), πάλι αμαχητί, και στις 13 του ίδιου μήνα στρατοπέδευσε στο Άργος.
Την κρίσιμη στιγμή και ενώ η κυβέρνηση είχε εγκατασταθεί αμήχανη στα πλοία, την Επανάσταση έσωσε ο Θ. Κολοκοτρώνης, που ανέκοψε την πορεία του Δράμαλη, καταλαμβάνοντας στρατηγικά σημεία στην Αργολίδα και καίγοντας τα σιτηρά. Το Άργος με ηγέτη το Δ. Υψηλάντη αντιστάθηκε και οι Τούρκοι με προβλήματα ανεφοδιασμού αποφάσισαν να οπισθοχωρήσουν. Το σχέδιο του Δράμαλη αντιλήφθηκε ο Κολοκοτρώνης, που κατέλαβε τα στενά των Δερβενακίων (οδηγούν από το Άργος στην Κόρινθο) και κατέφερε (26 Ιουλίου) συντριπτικό πλήγμα κατά του τουρκικού στρατού σώζοντας για άλλη μια φορά την Επανάσταση.
Το κύρος του Θ. Κολοκοτρώνη έφθασε στο απόγειό του και όλος ο Μοριάς έβλεπε σ’ αυτόν τον ακατάβλητο υπερασπιστή του. Η ήττα του Δράμαλη ολοκληρώθηκε στο Αγιονόρι και λίγους μήνες αργότερα ο Τούρκος σερασκέρης πέθανε από τη λύπη του. Η νίκη στα Δερβενάκια επέφερε την πτώση και του Ναυπλίου στις 3 Δεκεμβρίου, με τον αποτελεσματικό αποκλεισμό του αργολικού κόλπου και μετά την αιφνιδιαστική κατάληψη του Παλαμηδίου.
«Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας», Κώστας Χατζηαντωνίου, εκδ. Ιωλκός, σελ. 68-69.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.