Λήγει ο Πόλεμος της Κορέας

27/7/1953: Λήγει ο Πόλεμος της Κορέας. Οι ελληνικές δυνάμεις, ωστόσο, που πολεμούσαν εκεί ως συμμαχικές, παραμένουν στην Κορέα σχεδόν δύο έτη ακόμη.

 

***

 

Πότε τελείωσε ο Πόλεμος στον Κόσμο; Η καλύτερη ίσως απάντηση είναι στις 27 Ιουλίου 1953, όταν υπογράφηκε η ανακωχή που έδινε τέλος στον Πόλεμο της Κορέας. Γιατί ξέφτισε αυτή η σύγκρουση αντί να κλιμακωθεί σε παγκόσμια σύγκρουση μεταξύ των υπερδυνάμεων; Μια δελεαστική εξήγηση είναι ότι η εκθετική αύξηση της καταστροφικής ισχύος που άρχισε με την πρώτη ατομική δοκιμή, αύξησε υπερβολικά τους κινδύνους για να επιτρέψει μια γενικευμένη σύγκρουση. Ήδη ο Τρούμαν είχε αποκαλύψει πως ήταν βαθιά διστακτικός στο να χρησιμοποιήσει ξανά ατομικά όπλα μετά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. «Το ανθρώπινο ζώο… πρέπει ν’ αλλάξει πια», έγραφε το 1946, «αλλιώς θα αντιμετωπίσει απόλυτη και ολοκληρωτική καταστροφή και ίσως τον διαδεχθεί μια εποχή εντόμων σ’ έναν χωρίς ατμόσφαιρα πλανήτη». Σ’ αυτό το σημείο συμφωνούσε απόλυτα και ο Στάλιν. «Τα ατομικά όπλα», παρατηρούσε ο τελευταίος το 1949, «δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν χωρίς να σημάνουν το τέλος του κόσμου».

Παρά το τεράστιο πλεονέκτημα που απολάμβαναν οι Ηνωμένες Πολιτείες απέναντι στη Σοβιετική Ένωση κατά την εποχή του Πολέμου της Κορέας –οι Αμερικανοί είχαν 369 επιχειρησιακές βόμβες, και οι Σοβιετικοί όχι περισσότερες από πέντε– ο Τρούμαν αρνήθηκε να ρίξει τη Βόμβα σε κινεζικούς στόχους. Με την απόφαση των Αμερικανών να αναπτύξουν μια θερμοπυρηνική υπερβόμβα, η πιθανότητα πυρηνικού πολέμου μειώθηκε ακόμα περισσότερο, γιατί η μετάβαση από τη σχάση στη σύντηξη αύξανε τους κινδύνους κατά αρκετές τάξεις μεγέθους. Μία βόμβα υδρογόνου που δοκιμάστηκε την 1η Μαρτίου 1954, απέδωσε ισχύ 15 μεγατόνων, 750 φορές μεγαλύτερη από το Μικρό Αγόρι, την ατομική βόμβα της Χιροσίμα. Ένα και μόνο όπλο μπορούσε τώρα να καταστρέψει 770 ή και 1.024 τετρ. χλμ. και να δημιουργήσει φονικές ποσότητες ραδιενεργών καταλοίπων.

Και οι δύο πλευρές αντιλαμβάνονταν ότι ένας πλήρους κλίμακας θερμοπυρηνικός πόλεμος μπορούσε να «δημιουργήσει σ’ ολόκληρο τον πλανήτη συνθήκες που θα έκαναν τη ζωή αδύνατη». Σε περίπτωση ενός πρώτου πλήγματος από τους Σοβιετικούς, υπολόγιζε το 1953 το Πεντάγωνο, θα πέθαιναν περίπου 3.000.000 Αμερικανοί. Μέχρι το 1956, είχαν ανεβάσει τον αριθμό των μελλοντικών νεκρών στο 65% ολόκληρου του αμερικανικού πληθυσμού. Το παράδοξο ήταν ότι μόνο αποδεχόμενες αυτή την πραγματικότητα, θα μπορούσαν και οι δύο πλευρές να αποτραπούν από τη χρήση του πρώτου πλήγματος. Οι πύραυλοι θα έπρεπε να σημαδέψουν πόλεις. Δεν υπήρχε περίπτωση για περιορισμένο πυρηνικό πόλεμο. Αυτή ήταν η λογική της «Αμοιβαία Διασφαλισμένης Καταστροφής».

Niall Ferguson, «Ο πόλεμος στον κόσμο», εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 923-925.