«Λευκάμπελος» | @thanosandbooks

Η ποιητική συλλογή του Γεώργιου Σπηλιωτόπουλου, «Λευκάμπελος» (εκδόσεις Ιωλκός, 2020), παρουσιάζεται στο @thanosandbooks (Instagram).

Η ΠΡΩΤΗ ΚΡΗΝΗ

1.

[καρκινική γραφή]

ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑΜΑ, ΤΟ ΜΟΝΟ ΝΟΜΟ, ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΝΕ.

ΕΤΣΙ ΕΙΣΤΕ,
ΣΕ ΔΙΠΛΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ
΄Ή ΤΕΡΑΣ ΄Ή Σ’ ΆΡΕΤΗ…

ΗΤΑΝ ΑΘΑΝΑΤΗ,
Η ΧΑΡΑ ΤΑΡΑΧΗ
ΣΑ ΜΟΝΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΜΑΣ
ΕΝΑ ΤΩΡΑ ΝΑ ΡΩΤΑΝΕ:
«Μ’ ΕΔΕΣΕΣ ΕΔΕΜ;»
ΑΡ’ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΕΡΑ
ΙΑΜΑ, ΜΥΘΕ, ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ…

ΟΤΑΝ ΑΘΩΡΗΤΟ ΤΗΡΩ ΘΑΝΑΤΟ
ΕΜΕΝΑ Π’ ΑΓΑΠΑΝΕ ΜΕ
ΕΝΑ ΚΑΤΑΡΤΙ ΤΡΑΤΑ ΚΑΝΕ
Ή ΛΥΕΣΑΙ ΔΡΑΚΕ, ΚΑΡΔΙΑ ΣΕ ΥΛΗ.
ΑΝΑΣΑ, ΒΑΡΗ ΠΗΡΑ ΒΑΣΑΝΑ…
ΟΛΑ ΚΑΝΕ, ΕΝΑ ΚΑΛΟ
Η ΝΟΤΑ ΑΤΟΝΗ
ΟΣΙΑ, ΜΙΑ ΜΗΤΕΡΑ, ΠΑΡΕ ΤΗ Μ’ ΑΙΜΑ ΙΣΟ.
ΑΝΟΜΑ ΤΑ ΜΟΝΑ
ΑΙΝΕ ΤΑ ΜΑΛΑΜΑΤΕΝΙΑ.

Σ’ ΑΙΜΑ ΞΟΔΕΨΕ ΔΟΞΑ ΜΙΑΣ
ΣΕ ΝΕΜΑ ΧΑΜΕΝΕΣ
σ’ ΕΙΠΑ ΝΑ ΡΩΤΑΜΕ, ΨΕΜΑ ΤΩΡΑ, ΝΑ, ΠΙΕΣ
ΣΑ ΧΝΑΡΙ ΠΙΡΑΝΧΑΣ
Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΛΑΘΗ
ΕΝΑ ΘΑ ΜΑΘΑΝΕ
ΣΑ ΣΕ ΤΟΠΟ ΤΟ ΠΟΤΕ ΣΑΣ
ΟΝ ΙΕΡΟ Τ’ ΟΡΕΙΝΟ.

 

«Λευκάμπελος», Γεώργιος Σπηλιωτόπουλος, εκδ. Ιωλκός, σελ. 50-51.

 

***

Εκεί που κατοικούν τα σύννεφα και χορεύουνε τα αστέρια. Εκεί που η θάλασσα καλπάζει και αγκαλιάζει στα βάθη της το φως του φεγγαριού. Εκεί που δυο σώματα ενώνονται σε ένα τανγκό ιδρώτα και κομμένης ανάσας. Εκεί, φυτρώνει ο λευκάμπελος, με όλη την απλότητα, την ομορφιά και τη μυστηριώδη γοητεία του.

Τα πέταλα του λευκάμπελου ανθίζουν σε τρία μέρη: στην ανάβαση, στην πτώση και στην κάθαρση. Κάθε πέταλο είναι και μια ιστορία, για τη θάλασσα και τον κόσμο, για τους ξεχασμένους έρωτες και τα ανομολόγητα πάθη, για τα μυστικά της ανθρώπινης ύπαρξης και το μυστήριο της αιώνιας ζωής. Τα ποιήματα είναι σύντομα και λυρικά, προσεκτικά δομημένα και με συνοχή, ενώ στην αρχή της κάθε ιστορίας υπάρχουν και μικρά πεζά με πλούσιες περιγραφές που χαλάρωσαν το μυαλό μου και ταξίδεψαν τις σκέψεις μου…

 Πηγή: @thanosandbooks (Instagram).

 

***

Για το βιβλίο