Κριτική της Κυριακής Μ. Παπαγεωργίου για τη «Σκόνη στο πρόσωπο» (εκδόσεις Ιωλκός, 2018), του Νίκου Ιατρού, δημοσιευμένη στο Fractal.
***
Νίκος Ιατρού, «Σκόνη στο πρόσωπο», Εκδόσεις Ιωλκός, 2018
Σκόνη στο πρόσωπο. Σκόνη από ένα πολυκαιρισμένο παρελθόν που μπαίνει στα μάτια, που θολώνει την όραση, που κρύβει το φως και τα χρώματα, βυθίζοντάς σε αναγκαστικά στα έγκατα του εαυτού σου, έτσι που να έρχεσαι αντιμέτωπος μόνο με τη συνείδησή σου. Μια απόκοσμη σκόνη, λες κι έρχεται απ’ τα συντρίμμια του χθες, απλώνει το πυκνό της πέπλο, έτσι που η νεφέλη της να σε καθηλώνει και να μη μπορείς να διακρίνεις ποιο είναι το χθες, ποιο το σήμερα και ποιο το αύριο. Κι άλλοτε σκόνη πυκνή που σε παραπλανά, μετατρέποντας την αλήθεια σε ψευδαίσθηση, σκόνη αποπνικτική που στραγγαλίζει το νου και εξαπατά λογική και συναίσθημα.
Το ταξίδι της σκόνης
Στο ταξίδι αυτής της σκόνης που φυσσά πάνω σε πρόσωπα, καταστάσεις και συνειδήσεις, κυριολεκτικά και μεταφορικά, μας οδηγεί ο συγγραφέας της νουβέλας « σκόνη στο πρόσωπο», Νίκος Ιατρού. Δυο φιλικά ζευγάρια κρατώντας στις αποσκευές τους μυστικά και ενοχές, ξεκινούν με σκοπό να εξερευνήσουν ένα σπήλαιο στη Μάνη με τη βοήθεια ενός εξειδικευμένου οδηγού. Καθένας από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας ξεκινά για το ταξίδι αυτό, με διαφορετικά κίνητρα και προσδοκίες, άλλος για να ικανοποιήσει τα ριψοκίνδυνα ένστικτά του, άλλος για να φέρει στο φως από καιρό επιβεβαιωμένες αλήθειες, άλλος καθοδηγούμενος από το τυφλό του συναίσθημα κι άλλος έρμαιο μιας καθημερινότητας που απλώς κυλά σε λανθάνουσα. Ο οδηγός σ’ αυτό το ριψοκίνδυνο ταξίδι εγκλωβισμένος ψυχικά στα ερείπια ενός οδυνηρού παρελθόντος, κουβαλά με κόπο τον αποκαμωμένο εαυτό του, επιβιώνοντας μονάχα επειδή το επιτάσσει το έμφυτο αίσθημα της αυτοσυντήρησης, προκαλώντας διαρκώς μια υποσυνείδητη αναμέτρηση με το θάνατο.\
Εξερεύνηση – εφιάλτης
Η εξερεύνηση στο σπήλαιο αυτό, σύντομα μετατρέπεται σε εφιάλτη, μετά από μια κατολίσθηση που εγκλωβίζει τους πρωταγωνιστές και φέρνει τον καθέναν από αυτούς αντιμέτωπο με τον εσωτερικό εαυτό του, τη συνείδησή του, τις τύψεις, τις ενοχές και τα μύχεια της ψυχής του. Η σκόνη που απλώνεται στα πρόσωπα και το είναι τους, αποτελεί πια την πρωταγωνιστική «φιγούρα» της ιστορίας, που αλληγορικά αναπλάθει αυτούς αλλά και τον αναγνώστη.
Μία νουβέλα πιστή στον ορισμό της, το «σκόνη στο πρόσωπο», δίνει περισσότερο έμφαση στη σκιαγράφηση των προσωπικοτήτων και στην ψυχογράφηση των ηρώων της, παρά στα γεγονότα αυτά καθεαυτά και δεν επιτυγχάνει τίποτα λιγότερο από το να αντικατοπτρίσει τη σημερινή πραγματικότητα και τις ανεξιχνίαστες ακόμη νεοεκκολαπτόμενες παθολογίες της σύγχρονης κοινωνίας. Μέσα από μία ιδιαίτερα ευαίσθητη και παραστατική γραφή ο συγγραφέας Νίκος Ιατρού, κατορθώνει να αποτινάξει αυτή την αποπνικτική σκόνη που πλανάται και ασθμαίνει τον σύγχρονο αναγνώστη, δίνοντας χώρο και νόημα στο φως, ως μοναδική πηγή ζωής και ελπίδας.
Copyright | Πηγή: Κυριακή Παπαγεωργίου | www.fractalart.gr/skoni-sto-prosopo/