Η συλλογή διηγημάτων «Κράτα το φως ανοιχτό» (εκδόσεις Ιωλκός, 2018), της Γιάννας Κατωπόδη, αναγνωστική συντροφιά του σαββατοκύριακου.
***
Το τέλος του δρόμου
Είναι περασμένες δύο τα μεσάνυχτα κι απ’ αυτόν το δρόμο δεν περνάει ψυχή. Μόνο κάνα αυτοκίνητο, όποτε τύχει. Ρίχνει τα φώτα του σαν δύο μάτια ορθάνοιχτα που πασχίζουν να δουν στο σκοτάδι. Είναι ένας βαρετός δρόμος. Απ’ αυτούς που αδιαφορείς όταν περνάς. Από αυτούς που τίποτα δε συμβαίνει. Που –κι αν συμβεί– κανείς δε θα το ακούσει. Κανείς δε θα το δει. Θα το προσπεράσει.
Σε αυτόν το δρόμο, ένα μικρό φωτάκι φωνάζει. Ένα μικρό, αλλά δυνατό φωτάκι. Πολύ πιο μικρό από τις ψηλομύτες κολόνες φωτός του δρόμου. Αλλά σίγουρα πιο δυνατό απ’ αυτές. Εκείνες δυσκολεύονται να αναπνεύσουν. Δυσκολεύονται να κρατήσουν το βάρος τους, να μείνουν στο ύψος τους. Μόνο αυτό τις νοιάζει. Και τελικά, τις κερδίζει το φωτάκι. Κλέβει την αποψινή παράσταση. Βγαίνει μέσ’ από τα σκονισμένα τζάμια ενός ξεχαρβαλωμένου, ξεχασμένου αυτοκινήτου με σκασμένα λάστιχα. Θα ορκιζόσουν ότι είναι εγκαταλειμμένο και θα το προσπερνούσες. Αλλά το φωτάκι είναι εκεί. Εκεί που δε θα περίμενες να είναι. Εκεί που δε θα έπρεπε να είναι.
Είναι εκεί.
Σαν φάρος που σε προειδοποιεί ότι κάτι υπάρχει εκεί. Σε προειδοποιεί ότι υπάρχει ακόμα ζωή. Σαν φάρος που δίνει φως σε ταξίδια, που μπορεί να έκανε κάποτε αυτό το στοιχειωμένο Lada. Όταν τα λάστιχά του ήταν ακόμα φουσκωμένα από περηφάνια και οι ζάντες του γυάλιζαν. Όταν τα τζάμια του ήταν καθαρά για να βλέπει ο οδηγός και να χαζεύει ο συνοδηγός.
Και τώρα, ο δρόμος του το έβγαλε εδώ. Στην άκρη ενός δρόμου, πιο ξεχασμένου κι από το ίδιο τ’ όχημα. Περισσότερο παρατημένο παρά παρκαρισμένο. Χωμένο το μισό μες στις φυλλωσιές. Σαν να προσπαθεί να κρυφτεί. Να ξεχαστεί. Αλλά αυτό το φωτάκι δε θα του το επιτρέψει. Ίσως και καλύτερα.
«Κράτα το φως ανοιχτό», Γιάννα Κατωπόδη, εκδόσεις Ιωλκός, 2018, σελ. 11-12.
***
Κράτα το φως ανοιχτό
13 μικρές ιστορίες που πραγματεύονται θέματα, όπως ο χρόνος, ο έρωτας και η μοναξιά. Θέματα που κάπου, κάποτε μπορεί να κράτησαν και το δικό σου φως αναμμένο μετά τις δώδεκα. 13 ιστορίες μετά τις δώδεκα. Όταν τα περισσότερα φώτα σβήνουν, κάπου κάποιο μένει αναμμένο. Κάπου, κάποιος ζει τη δική του ιστορία.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.