Ποιητικές καταδύσεις σε αθέατες πλευρές
Της Μαρίας Λιάκου
Η νέα σε κυκλοφορία αυτή ποιητική συλλογή πραγματεύεται τη νεότητα, τον χρόνο, τις σχέσεις και τα ψυχικά τραύματα του ανθρώπου. Τα συναισθήματα, ο φόβος ή η ατολμία είναι ένα άλλο μέρος αναφοράς στην ποιητική συλλογή. Η καθαρά προσωπική ποίηση δεν είναι μόνο βιωματική αλλά μας εισάγει στον κόσμο και της συντριβής, όπου οι πληγές γίνονται πεπρωμένο ή αφετηρία για επούλωση τραυμάτων..
ΔΥΟ ΒΑΡΚΕΣ
Έχω το σώμα μου μονίμως σε δυο βάρκες μοιρασμένο
Η μια έχει τη δεξιά πλευρά στο πρέπει,
Η άλλη βάρκα έχει την αριστερή στο θέλω.
Συμπλέουν ήρεμα κι αρμονικά
Ώσπου να εμφανιστεί ο πόθος να με διαλύσει.
Άλλα μικρά και άλλα μεγαλύτερα σε έκταση ποιήματα συνομιλούν με τον αναγνώστη αλλά κυρίως η ποιήτρια ανοίγει έναν διαρκή διάλογο με τον εαυτό της. Επιχειρεί καταδύσεις στις αθέατες πλευρές με μια δυναμική εικονοπλασία. Ο στίχος της έχει μια απλότητα που είναι στα συν της ποιητικής συλλογής μια και αναδεικνύει την πυκνότητα του λόγου. Δεν υπάρχει η γλώσσα της ωραιο-ποίησης ή οι κραυγές που βλέπουμε συνήθως σε νέες ποιητικές συλλογές.
ΓΑΡΔΕΝΙΕΣ
Βλέπω γαρδένιες να ζουν μέσα
Σε τσίγκινους τενεκέδες
Καλά φροντισμένους στον ασβέστη.
Πάλλευκες και βελούδινες με πόση αρχοντιά
Στέκουν κι ανθίζουν καθώς εκεί φυτεύτηκαν.
Και τότε στη σκέψη μου η αληθινή αγάπη
Εμφανίζεται , σαν άλλη γαρδένια…
Σε καθαρή καρδιά πως ζει,
Τη σιδερένια πως την ψάχνει
Για να μοσχοβολήσει.
Το αδιέξοδο των σχέσεων ή οι έρωτες που αφήνουν μια στυφή γεύση γίνονται ορίζοντες για την συνέχιση της πορείας της ζωής. Και όλα όσα αναφέρει στην ποίηση της έχουν μια φωνή με αξιοπρέπεια. Αν και είναι η πρώτη ποιητική συλλογή κατάφερε να δώσει στον αναγνώστη κοινές εγχαραγμένες μνήμες και μέσα από την λιτότητα των στίχων ή την αποσιώπηση να τους κερδίσει! Ο,τι αιμορραγεί μετουσιώνεται σε μια στωική νηνεμία που ο αναγνώστης καλείται να την διαχειριστεί.
Να λειτουργήσει ως αναζητητής και να αναδιαρθρώσει το πλαίσιο μιας νέας αναγνωστικής πραγματικότητας .
Να αναρωτηθεί για «το κομβίο αναμονής» της προσωπικής ζωής και ταυτότητας.
Μου δόθηκε και τηλεχειριστήριο για καλύτερο
Και πιο βολικό χειρισμό ζωής εκ του μακρόθεν,
Αναπαυτικά όπως καθόμουν στην άκρη του καναπέ.
Τι πλάνη εντέλει τα κομβία ετούτα!
Δεν υπάρχει κανένας διδακτισμός στους στίχους της ούτε καν τους διανθίζει με φιλοσοφικούς στοχασμούς. Η ψυχική ερήμωση αποδίδεται μέσα από το «επιθυμώ» και «δύναμαι».
ΑΣΠΟΝΔΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
Άσπονδε χρόνε.
Με τους ανέμους σου μας πας
Κατά πού θες
Και μ’ όποιον τρόπο εσύ τ’ αποφασίσεις.
Πίσω δε θες να μας γυρνάς.
«δε δύναται» αποκρίνεσαι..
Και φέρνεις, έτσι απλά
Μια μνήμη για ξεγέλασμα
Να μας πλαντάζει αναμνήσεις
Και να τις γιγαντώνεις
…
Καταφέρνει να γυρίσει τα μέσα έξω και να τα ακουμπήσει βαθιά μέσα από μια ερευνητικά αποστολή με την δύναμη της ποίησης.
Αν σταθούμε στα πέραν της γραφής θα πρέπει να αναφέρω ότι η έκδοση είναι ποιοτικά πολύ φροντισμένη.
Πηγή | Copyright: Fractal | Μαρία Λιάκου
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.