του Κωνσταντίνου Γυπαράκη
Είναι γεγονός, πέραν του υπερπέραν, ότι η κυβέρνηση της επανάστασης έχει χάσει την επαφή με το λαό. Το είχε πει, εξάλλου, ο πρόεδρος σε ανύποπτο χρόνο ότι η ερωτική του σχέση με το λαό τελείωσε.
Στο πλαίσιο αυτό γίνονται ανοίγματα και σε μας τους διαγραμμένους από το κόμμα, οπότε κι επειδή είμαστε κάπως ερωτευμένοι ακόμα με την ιδέα της επανάστασης, ζήτησε ο καθοδηγητής να μαζευτούμε σ’ ένα σπίτι να συζητήσουμε.
Ε, προθυμοποιήθηκα να μαζευτούμε στο δικό μου. Θα φτιάξω, είπα, κόκορα κρασάτο, συμβολικό γεύμα γεμάτο υπονοούμενα. Μαζευτήκαμε, λοιπόν, είχα κάνει κατάσταση με κεριά, και κάτι μουσικές επαναστατικές συντρόφων, Νταλάρα, Αλεξίου και Γαλάνη μέχρι Ρέμο.
Φτάνει ο καθοδηγητής, όρθιοι όλοι αποδώσαμε τιμές. Μεγαλείο ο άνθρωπος, ταπεινός, αρνήθηκε να του φιλήσουμε το χέρι!
«Καθίστε, ζωντόβολα!».
Τι να λέμε τώρα, λέει τα πράματα εαυτών μας με το όνομά τους. Σκασμός και ησυχία εμείς.
«Σήμερα θα σας πω για το παράδοξο της συμπεριφοράς της επαναστατικής κυβέρνησης!».
«Τι είπες, ρε μεγάλε!» είπαμε εμείς από μέσα μας ομοθυμαδόν.
«Έχετε ακουστά το Ζήνωνα;».
Να, κάτι τέτοια, λέει, επαναστατικά της φιλοσοφίας και λιώνουμε εμείς.
«Ο Ζήνων ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, σύντροφος και κομμουνιστής!».
«Ω ρε φίλε! Γαμώ τη μόρφωση λέμε!».
«Σκάστε! Μη μιλάτε αναμεταξύ σας!».
Ακόμα και τους εσωτερικούς μας μονολόγους άκουγε!
«Αυτός λοιπόν, ο Ζήνωνας, είχε πει, έχουμε τον Αχιλλέα, γοργοπόδαρος και δραγουμάνος της επανάστασης, κι έχουμε και τη χελώνα, η δεξιά κι ο καπιταλισμός!».
Κάγκελο εμείς όλοι!
«Συμφωνούν να κάνουν έναν αγώνα δρόμου, αλλά επειδή ο Αχιλλέας είναι λεβεντιά, θαρρεί ότι για να είναι ο αγώνας τίμιος, οφείλει να δώσει πλεονέκτημα στη χελώνα. Ξεκινάει αυτή να περπατά, και μετά από 100 μέτρα που διήνυσε, βάζει φουλ τις μηχανές ο Αχιλλέας κι αρχίζει το τρέξιμο. Ε, ο Ζήνωνας ισχυρίστηκε με αποδείξεις ότι όπως και να έχει πάντα θα προηγείται η χελώνα!».
Βουβαμάρα εμείς.
«Κι αυτό, σύντροφοι, είναι μαθηματικά! Το πλεονέκτημα που από υπερβολική σιγουριά έδωσε ο Αχιλλέας, εμείς δηλαδή της επανάστασης, αδύνατον να καλυφθεί! Κι αυτό γιατί η ταχύτητα τόσο του Αχιλλέα όσο και της χελώνας δε μεταβάλλονται! Πάντα η χελώνα θα προπορεύεται!».
Απογοήτευση στην ομήγυρη.
«Δηλαδή, είμαστε χαμένοι;» είπε ένας σύντροφος σαν να ήταν σεισμόπληκτος.
«Όχι, ρε ζωντόβολα! Ο πρόεδρος έχει σχέδιο! Θα αλλάξουμε ρόλους! Θα γίνουμε εμείς η χελώνα και θ’ αφήσουμε το ρόλο του Αχιλλέα στη δεξιά και τον καπιταλισμό!».
«Και πώς θα το καταφέρουμε αυτό, σύντροφε;» ρώτησε ένας άλλος.
«Ζωντόβολα! Ακολουθώντας δεξιά πολιτική!».
Σηκωθήκαμε όρθιοι, χειροκροτήσαμε και μετά τσακίσαμε τον κρασάτο κόκορα.
*. Το απόσπασμα προέρχεται από το μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Γυπράκη, «Εφ’ ενός λυγμού», εκδόσεις Ιωλκός, 2021
Πηγή | Copyright: Fractal | Εκδόσεις Ιωλκός
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.