Κριτική του συγγραφέα Κωνσταντίνου Μανίκα για για τη συλλογή διηγημάτων «Κόκκινο κουκούλι» (εκδόσεις Ιωλκός, 2023), της Βάσως Σπηλιοπούλου, στο CulturePoint.
Βιβλιοκριτική: Κόκκινο κουκούλι (Βάσω Σπηλιοπούλου)
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας
Το κουκούλι μπορεί να είναι μια απλή μεμβράνη προστασίας της ωρίμανσης, για να μη βρεθεί ανυπεράσπιστη απέναντι σε δυνάμεις που αδυνατεί να κατανοήσει και να αντιμετωπίσει. Δεν τη φιμώνει, δεν την περιορίζει. Της δίνει τον απαραίτητο χώρο και χρόνο για να θεριέψει, να αποκτήσει υπόσταση και να σταθεί δυνατή και προετοιμασμένη απέναντι στο απρόβλεπτο.
Κάπως έτσι λειτουργεί και ένα υγιές οικογενειακό περιβάλλον. Έως τη στιγμή που παίρνει την πρωτοβουλία να θεωρήσει καταναγκασμό την ασφάλεια, την καταπίεση, την ηρεμία, την επιβολή, την κατανόηση.
Η Βάσω Σπηλιοπούλου στη συλλογή διηγημάτων “Κόκκινο κουκούλι”, από τις Εκδόσεις Ιωλκός, στέκεται με σκωπτική διάθεση απέναντι στις στρεβλώσεις και τις ακρότητες της Αγίας ελληνικής οικογένειας και των αφόρητων προσωπικών σχέσεων. Βουτά στα βάθη των πειθαναγκασμών και των ψυχαναγκασμών της. Περιγράφει το όνειρο και τον εφιάλτη της υπερπροστατευτικότητας, των ενοχών, των αναμνήσεων. Όλων όσων με αγαθές προθέσεις συνθέτουν μια αόρατη φυλακή από την οποία μαθαίνουμε να μην επιθυμούμε να δραπετεύσουμε, ακόμη κι όταν η πόρτα της είναι ανοιχτή και τα κλειδιά πεταμένα στο μακρινό παρελθόν.
Ρεαλιστική στις περιγραφές της, έως εκεί που η συνείδηση και το ένστικτο αρχίζουν να σχίζουν το κουκούλι και να αποκαλύπτουν όσα έμεναν κρυμμένα από το φως της υποκειμενικότητας. Συμπονετική έως εκεί που ο καθρέφτης του αδιεξόδου αφοπλίζει κάθε δικαιολογία τονίζοντας την ασχήμια του συνηθισμένου.
Μια συλλογή διηγημάτων προσανατολισμένη στην ουσία της αυτόφωτης πορείας που βρίσκεται δεμένη στο ξέπλεκο κουκούλι του φόβου και της υποτίμησης. Διηγήματα για τις σκοτεινές πλευρές όσων θεωρούμε ως θέσφατο και για τις φωτεινές πλευρές όσων κοιμίζουμε με παράφωνο νανούρισμα.
Πηγή: CulturePoint
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.