Η συλλογή διηγημάτων «Ήλιος στο παράθυρο» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), της Σεβαστής Κωνσταντινίδου, στις προτάσεις του MaxMag. Το βιβλίο προτείνει η Χριστίνα Μιχαηλίδου.
Ήλιος στο παράθυρο – Σεβαστή Κωνσταντινίδου
Η μικρή φόρμα είναι ένα είδος στην ελληνική λογοτεχνία που κατακτά όλο και περισσότερο αναγνωστικό κοινό . Το «Ήλιος στο παράθυρο», αντιπροσωπευτικό αυτού του είδους αποτελείται από μικρές ιστορίες καθημερινών ανθρώπων ανακαλύπτοντας τους φόβους, τις αγωνίες και τα όνειρα τους με λόγο ρεαλιστικό, συγκινησιακό, εύστοχο και χιουμοριστικό. Όλες οι ιστορίες αφήνουν μία χαραμάδα για να περάσει το φως ακόμα κι όταν όλα φαίνονται να χάνονται.
Πηγή: MaxMag
***
Ήλιος στο παράθυρο
Μικρές ιστορίες, ιστορίες της μιας ανάσας, που αναφέρονται στα «εν οίκω», στα «εν δήμω» και στα «εν τω καιρώ εκείνω» αποκαλύπτοντας τους φόβους, τις αγωνίες και τα όνειρα των πρωταγωνιστών. Τι συμβαίνει όταν η γυναίκα με τη βαλίτσα στο χέρι βλέπει ένα ανθισμένο ζουμπούλι στην αυλή; Ποιος σκάβει νυχτιάτικα κάτω από τη μεγάλη καρυδιά; Τι γίνεται όταν μια κρυμμένη καταπακτή έρχεται στο φως; Πώς είναι να πίνεις γουλιές Metaxa ενώ ξεθάβεις στο κοιμητήριο μεσάνυχτα; Τι ζητάει μια γιαγιά με ένα νυχτικό και ένα μπουφάν στη μέση του δάσους; Τι σχέση μπορεί να έχει ένας καθηγητής πανεπιστημίου με έναν αχυρώνα που φλέγεται; Όλες οι ιστορίες της συλλογής αφήνουν σχισμές, χαραμάδες για να περάσει το φως και να εμφανιστεί ο Ήλιος στο παράθυρο ακόμη κι όταν όλα φαίνονται να χάνονται.
***
Η συγγραφέας συλλαμβάνει και μεταφέρει στο χαρτί μια λεπτομέρεια του καθημερινού βίου και τη μετατρέπει σε ουσιώδες ερώτημα περί του βίου γενικώς. Μετουσιώνει σε λογοτεχνία θραύσματα ζωής, αφήνοντας τα πρόσωπα των ιστοριών ελεύθερα να μιλήσουν για τη ζωή τους. Ακόμη, σε μια προσπάθεια να κατανοήσει τις ανθρώπινες σχέσεις, δείχνει τον αντιφατικό μας κόσμο. Από τη μια σε ένα διήγημα: μία ηρωίδα σκέφτεται να αντιδράσει, να σηκώσει τον πλάστη και να χτυπήσει τον άνεργο άνδρα της, πράγμα που δεν κάνει τελικά και κάνει κρεμμυδόπιτα, παραμένοντας στον παραδοσιακό της ρόλο («Μαρία με τα κίτρινα»). Από την άλλη: μια εργαζόμενη γυναίκα ίσως ευθύνεται για τον ξυλοδαρμό του πρώην αφεντικού της («Τρία»).
Και γιατί επέλεξα να αναφέρω έναν φωτογράφο και όχι έναν λογοτέχνη για να μιλήσω για το βιβλίο; Γιατί ο τρόπος αφήγησης της Κωνσταντινίδου μοιάζει φωτογραφικός. Όταν στήνει το σκηνικό την ενδιαφέρει και η παραμικρή λεπτομέρεια. Ένα παράδειγμα από το διήγημα «Το κοχύλι»: «Από το ανοικτό παράθυρο φάνηκε στο βάθος η θάλασσα. Το ελαφρύ αεράκι φούσκωνε ξανά και ξανά τη λευκή κουρτίνα. Πλησίασε το περβάζι, άπλωσε τα χέρια της και την τράβηξε παράμερα».
Πηγή: Ελένη Γερούση | Fractal
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.