Η Μπρικένα Γκίστο σε λογοτενική βραδιά της Πρεσβείας της Αλβανίας

«… Πράγματι, το τελευταίο ποίημα της συλλογής μάς ελευθερώνει από την ξηρασία, το σκοτάδι, το θάνατο  ̶  μας ντύνει σε μιαν άλλη ευγένεια, καθιστώντας μας φωτεινούς κι ανάερους.

Το δεύτερο θέμα της συλλογής είναι η ανάγκη της δικαιοσύνης, η αλληλεγγύη. Ή, όπως χαρακτηριστικά ονομάζεται, η αέναη ανάγκη του «ανήκειν». Η κοινωνική αδικία, η καταπίεση, η άσκηση της εξουσίας στηλιτεύονται. Θριαμβεύει η ελπίδα ότι θα γελάμε πιο συχνά / και θα μετράμε τα αστέρια / που πέφτουν απ’ τον ουρανό ψηλά.

Η γραφή είναι συναισθηματική. Συνήθως η διατύπωση είναι ιδιαίτερα αναλυτική. Οι επαναλήψεις ρημάτων ή και ολόκληρων φράσεων χρησιμοποιούνται για έμφαση. Τον ίδιο σκοπό εξυπηρετούν και οι βραχείες περίοδοι ελάχιστων λέξεων, στις οποίες θα συναντήσουμε μόνο το υποκείμενο ή μόνο το αντικείμενο χωρίς ρήμα. Ενδιαφέρουσα είναι και η χρήση ορισμένων λέξεων, που επανέρχονται ως μοτίβα, συντελώντας στην ενότητα ατμόσφαιρας και συναισθήματος: ήλιος, φως, γέλιο, άνοιξη, πτήση, φτερά, δρόμος, σκέψη.

Τελικά, η ποιητική συλλογή «Πέρα από τους φράχτες» επιχειρεί τη λύτρωση του ποιητικού εγώ και, μέσω αυτού, όλων μας, πέρα και πάνω από τους περιορισμούς που μας πνίγουν, σ’ ένα χαρούμενο πέταγμα προς το φως και την ελευθερία:

θα φορέσουμε τα ψάθινα καπέλα μας
και θα πετάξουμε πάνω από τα σώματά μας».

Πηγή: Νίκος Παπάνας, Νέο υπόστεγο | ΣΦΓΤ Καβάλας