Η ποιητική συλλογή του Βασίλη Δ. Παπαβασιλείου, «Η μνήμη της ίριδας» (εκδόσεις Ιωλκός, 2021), παρουσιάζεται στο athon.gr (Book Reviews).
***
Βασίλης Δ. Παπαβασιλείου. “Η μνήμη της ίριδας”.
Σε ένα δημιουργικό ταξίδι, κάθε τίτλος προσθέτει νέες πινελιές σε μια ταυτότητα αποσπασματικής κατασκευής, η οποία συσσωρεύει στην εκφραστική της θέληση, το φυσικό πέρασμα ενός αντανακλαστικού μονοπατιού που αναζητά στο βάθος της ενδοσκόπησης τους λόγους της ύπαρξής μας.
Ο λόγος για την ποιητική συλλογή του κ. Βασίλη Δ. Παπαβασιλείου. “Η μνήμη της ίριδας” από τις εκδόσεις Ιωλκός.
Το ποίημα γίνεται τομή. Οι στίχοι του έχουν βατότητα λόγου ψάχνοντας να βρουν ηρεμία και καλωσόρισμα, να απαλλαγεί η ψυχή από την κατάσταση των ναυαγίων που γεμίζει το ταξίδι με παγίδες και κύματα.
Όποιος γράφει συνδέει το ατομικό ταξίδι κατά μήκος του μονοπατιού του χρόνου με μια τυχαία θαλάσσια διάβαση. Από αυτή την αναλογία γεννιέται μια χαρτογραφία εικόνων που πολλαπλασιάζει τις εκφραστικές δυνατότητες, ως επίγνωση της ανθρώπινης ευθραυστότητας και της ανάγκης της να βρει ένα λιμάνι.
Η εννοιολογική αγκαλιά ενοποιεί διαφορετικά συστατικά. ως εκφραστική στρατηγική αντιμετωπίζει τη σκέψη, τον
λυρισμό, τα θεματικά υποστρώματα που ερμηνεύουν την πραγματικότητα ή τα εσωτερικά ταξίδια στους λαβύρινθους του εαυτού.
Ο δημιουργός σε αυτές τις ποιητικές ακολουθίες μεταμορφώνει το νόημά τους και τις μετατρέπει σε επαναλαμβανόμενα όνειρα.
Ο σύντομος και συγκεντρωμένος λακωνισμός αυτής της συλλογής επιλέγει να συλλάβει την ουσία της ποιητικής σκέψης με τη σταθερή πυξίδα της λογικής.
Έτσι γεννιέται ένα κειμενικό σύνολο που βασίζει την διερευνητική αποτελεσματικότητά του στη βαθιά έρευνα της ροής της σκέψης.
Συνοψίζει ένα άθροισμα φαινομενικά αποσυνδεδεμένων στοιχείων που καθιστούν την αμηχανία την πειστική κορυφή της ταυτότητας. Η μοναξιά ανοίγει σαν βάραθρο που καταναλώνει κάθε ελπίδα και επιβεβαιώνει αυτή την αλλοιώσιμη κατάσταση που κάνει κάθε στιγμή να αιωρείται.
Ο ποιητής εμπνέει τη λεκτική λόγχη με μια διερευνητικό εξερεύνηση της συνείδησης. Οι λέξεις αποσαφηνίζουν και σώζουν, ενσωματώνουν ελπίδες, ενισχύουν τον σκεπτικισμό απέναντι στη ζοφερή φινέτσα.
Το αυτοβιογραφικό υπόστρωμα είναι απαραίτητο. Για να αποφύγει το πάθος, ο ποιητής απομακρύνει τα ζητήματα από έναν ξεδιπλωμένο εαυτό έτσι ώστε οι συνθέσεις να ταξιδεύουν δρομολόγια μέσα από μειωμένους θεματικούς πυρήνες.
Με ισχυρή εσωτερική συνοχή κάθε τμήμα προσθέτει αντανακλαστικές περιπλοκές στη συνάντηση του ποιητικού εαυτού με το παροδικό του ον.
Ο ποιητής υπογράφει στη μνήμη της ίριδας,την υψηλότερη πτήση της γραφής του.
Τα κείμενα δείχνουν τη μεταβλητή γεωμετρία ενός περιβάλλοντος που επεκτείνει τις αβεβαιότητες και αφυπνίζει τις υποκειμενικές κλίσεις μιας ιστιοπλοϊκής σκέψης. Η μοίρα είναι επιρρεπής στην τύχη και στην υφή της
Γράφοντας επιτείνει το εννοιολογικό φορτίο του και τον ερμητισμό του, κατσαρώνει από μόνο του, αναζητά εικόνες βάθους σαν να ήθελε να σχεδιάσει την ακαταμάχητη ροή της σκέψης.
Η γραφή του δείχνει άμεσους δεσμούς με την αποσπασματική φωνή του αφορισμού και τη δέσμευσή του να κατανοήσει την πραγματικότητα, πάντα επιρρεπή στον χρόνο και τον χώρο.
Τα ποιήματά του αποκαλύπτουν τη συναισθηματική οικειότητα της ρομαντικής καταγωγής για να εστιάσουν μια διερευνητικό κίνηση στην ώρα τους. Οι στίχοι ανεβαίνουν μέσα από τη συνείδηση, πιο κοντά στη σκέψη παρά στον
συναισθηματικό παλμό της καρδιάς. Σε αυτά είναι απαραίτητη η επεξεργασία της γλώσσας και η χρήση μιας ακριβούς λεξικός, γεμάτης σημασιολογική υφή που συνθέτει ένα μωσαϊκό στην κίνηση, γεγονός που καθιστά τον σκεπτόμενο εαυτό μια συσσώρευση αισθήσεων, μια ανοιχτή αντιπαράθεση με το αόριστο.
Αυτό το όραμα της ποίησης μας δείχνει το οικείο ημερολόγιο της αγάπης, του οποίου τα σχόλια συνθέτουν ένα πεντάγραμμο αισθήσεων και εμπειριών, εικόνων που συμβολίζουν τον ζωντανό λόγο της ρέουσας ζωής, που ανοίγει το δρόμο στον συναισθηματικό πυρήνα του ανθρώπου στο ταξίδι του μέσα από την οικειότητα.
Οι στίχοι παραμένουν το ανθρώπινο υπόστρωμα μιας ποιητικής σκέψης που κάθε στιγμή διακηρύσσει να απαλλαγούμε από το άγημα και λαχτάρα για μια ανάσα διαύγειας, την αφύπνιση μιας ημέρας που υποστηρίζει την έκπληξη της ύπαρξης, «της οποίας η αλήθεια είναι μέρος της αλήθειας μας.
Πηγή: athon.gr
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.