«Η καρδιά του ελέφαντα» | Αναγνωστική συντροφιά

«Η καρδιά του ελέφαντα» (εκδόσεις Ιωλκός, 2019), το μυθιστόρημα του Δημήτρη Τερζή, αναγνωστική συντροφιά, με μια διαφορετική οπτική γωνία.

***

ΓΚΑΝΙΑΝ

…Τα απομεσήμερα ο σκύλος ανέβαινε την οδό Σταδίου. Συνήθιζε να κάνει μια δυο στάσεις καθ’ οδόν, αφού τα σκυλίσια χρόνια του βάραιναν τη βρόμικη γούνα του. Η μία απ’ τις δύο στάσεις ήταν πάντα προγραμματισμένη έξω από ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο με θεόρατη βιτρίνα, εκεί που οι άνθρωποι συνήθιζαν ν’ απιθώνουν τις σκέψεις τους.

Μια φορά, κι ενώ είχε βρει μια ωραία θέση στο απάγκιο κι έγλειφε τα πόδια του, αντίκρισε μία απ’ αυτές τις σκέψεις, τοποθετημένη σε κεντρική θέση, με τη φωτογραφία ενός σκύλου να τον κοιτάζει. Βίωσε ένα αίσθημα περηφάνιας, αναμεμειγμένο με ζήλια, αντικρίζοντας έναν αδελφό του να κυριαρχεί ανάμεσα σε άλλες ανθρώπινες σκέψεις, ένα πρόσωπο πεντακάθαρο και –κυρίως– καλοταϊσμένο, μια μουσούδα υγρή κι ευτυχισμένη, ένα σκύλο που σίγουρα δεν είχε καμία θέση στην κοινωνία των σκύλων που σουλάτσαραν ανέμελα στο κέντρο της μητρόπολης. Ωστόσο, του γάβγισε φιλικά γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως δε θα έπαιρνε απάντηση. Όπως κι έγινε.

Αυτό το απομεσήμερο έξω απ’ το βιβλιοπωλείο στεκόταν μια εντυπωσιακή γυναίκα. Ψηλή –που φαινόταν ακόμα πιο ψηλή στις δωδεκάποντες γόβες της–, πληθωρική στην κορμοστασιά, με πλούσια στήθη και μαλλιά, που έφερναν στο χρώμα εκείνων των σιχαμερών γκόλντεν ριτρίβερ. Ο σκύλος δεν είχε σε μεγάλη υπόληψη τη συγκεκριμένη ράτσα: αφενός έτρωγαν τον άμπακο, αφετέρου έτρωγαν τον άμπακο. Τίποτε περισσότερο….

«Η καρδιά του ελέφαντα», Δημήτρης Τερζής, εκδόσεις Ιωλκός, 2019, σελ. 27-28

 

***

Για το βιβλίο

Ένας αδέσποτος σκύλος στο κέντρο της αθηναϊκής μητρόπολης ζει την καθημερινότητά του ανάμεσα στους ανθρώπους που αναμένουν με αγωνία την έξοδο από την Κρίση. Μοναδικός του φίλος είναι ο Λάζαρος, ένας κλοσάρ της Αθήνας που περνάει τη μέρα του διαβάζοντας βιβλία και κρατώντας ημερολόγιο. Μέσ’ από τα μάτια του σκύλου καταγράφεται η εικόνα μιας πόλης, μιας χώρας, ενός λαού που παλεύει ξανά να σταθεί στα πόδια του. Μέσ’ από τις συναντήσεις του με ανθρώπους μα και με άλλα ζώα αυτής της πόλης, δημιουργείται ένα νέο αφήγημα που καλείται να καταγράψει ο συγγραφέας: Ένα αφήγημα για τη μητρόπολη και τους κατοίκους της, μια ιστορία για τις ιστορίες των ανθρώπων της, ένα μουσικό κομμάτι για το χτύπο της καρδιάς της.

Λένε για τη μνήμη των ελεφάντων. Πως θάβουν ένα μέλος της αγέλης τους όταν εκείνο πεθάνει, με φύλλα και κλαδιά που μεταφέρουν με τις προβοσκίδες τους. Λένε ακόμα πως όταν μετά από καιρό η αγέλη περάσει ξανά από το σημείο ταφής, θα βρεθεί πάντα κάποιος ελέφαντας να θυμηθεί ότι σε κείνο το σημείο έχουν θάψει έναν δικό τους θα βρει το μέρος και με την προβοσκίδα του πάλι θ’ αρχίσει να σκάβει και μόλις βρει τα απογυμνωμένα οστά θα βγάλει μια κραυγή –χαρμόσυνη ή λυπητερή κανείς δεν ξέρει– και στη συνέχεια, με την προβοσκίδα ξανά θα πάρει ένα από τα ελεφάντινα οστά και θα το ακουμπήσει στην καρδιά του.

***

Για τον συγγραφέα

Ο Δημήτρης Τερζής γεννήθηκε το 1974 στο Κατάκολο Ηλείας. Απ’ το 1998 μένει στην Αθήνα κι ασχολείται επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία. Έχει συνεργαστεί με τις εφημερίδες Αθηναϊκή, Τα Νέα, με τους ραδιοφωνικούς σταθμούς Αιγαίο 88,3 και Κανάλι Ένα (Δημοτική Ραδιοφωνία Πειραιά) και με τον περιοδικό Τύπο. Απ’ το 2013 εργάζεται στην Εφημερίδα των Συντακτών. Το ίδιο έτος κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Το Τέλος μιας Τέλειας Μέρας (διηγήματα) από τις εκδόσεις Ιβίσκος. Ακολούθησε η συλλογή διηγημάτων Θερισμός από τις εκδόσεις Ιωλκός το 2017.