Η νουβέλα «Αποσύνδεση» (εκδόσεις Ιωλκός, 2023), του Νίκου Ιατρού, στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή «Κοινωνία Ώρα Mega» (21/12/2023) με τους Ιορδάνη Χασαπόπουλο και Ανθή Βούλγαρη.
***
Αποσύνδεση
***
Για τον συγγραφέα
Ο Νίκος Ιατρού γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ζει στην Κερατέα Αττικής και εργάζεται στην εκπαίδευση. Διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί στα λογοτεχνικά περιοδικά Books’ Journal και Φρέαρ και έχουν συμπεριληφθεί στον συλλογικό τόμο Υπό το φως του Κ. Π. Καβάφη (Πατάκης, 2016). Η νουβέλα Σκόνη στο πρόσωπο (Ιωλκός, α΄ έκδοση 2017, β΄ έκδοση 2018), το πρώτο του βιβλίο, συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα των Βραβείων Βιβλίου Public 2018 για τον Πρωτοεμφανιζόμενο Συγγραφέα.
***
Ο ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ ΕΚΑΝΕ δυο κύκλους πάνω από το παλιό πέτρινο κτίριο πριν προσγειωθεί στο περβάζι του σιδερόφραχτου παράθυρου.
Πίσω από τα κάγκελα, ένα ζευγάρι παιδικά μάτια παρακολουθούσαν την πορεία του. Το πουλί πλησίασε επιφυλακτικά το απλωμένο χέρι. Δεν ήταν η πείνα που το ωθούσε να ξεπεράσει το φόβο του. Ήταν το βλέμμα του παιδιού.
Τσίμπησε το πρώτο σπυρί. Τίναξε το κεφάλι του αριστερά δεξιά για να ελέγξει το χώρο και τσίμπησε το δεύτερο. Πριν προλάβει να το καταπιεί, μια μπάσα φωνή ακούστηκε μέσ’ από το δωμάτιο και το πρόσωπο του παιδιού συσπάστηκε.
«Какво правиш тук?».
Ο κορυδαλλός πέταξε μακριά.
«Какво правиш тук?» δυνάμωνε η φωνή.
Το αγόρι δεν απάντησε, κατέβηκε γρήγορα από το παράθυρο πατώντας στην άκρη της κουκέτας και μ’ ένα άλμα προσγειώθηκε μπροστά στη γυναίκα που φώναζε. Σήκωσε αργά το κεφάλι, όχι τα μάτια, έτσι δεν πρόλαβε να δει την παλάμη της να κατεβαίνει στο πρόσωπό του και να το βρίσκει λίγο πιο δεξιά από το κόκκινο σημάδι που είχε γύρω από το μάτι.
Η γυναίκα πλησίασε το παράθυρο, τίναξε τους σπόρους που είχαν μείνει στο περβάζι, έκλεισε τα παντζούρια και τράβηξε με δύναμη τις βαριές κουρτίνες.
Το σκοτάδι χτύπησε το παιδί πιο δυνατά από το χέρι της.
***
Το παράθυρο τετραγώνιζε το φως της ημέρας πριν το αφήσει να περάσει στο μακρύ θάλαμο. Το αγόρι τέντωσε το σώμα του προσπαθώντας να μπει στο φωτεινό κάδρο. Ο ήλιος ζέσταινε μόνο τα κρεβάτια της πρώτης σειράς, εκεί που, πριν την τιμωρία του, βρισκόταν το δικό του κρεβάτι.
Δεν μπορούσε να περιμένει άλλο. Κατέβηκε αθόρυβα και ακολούθησε το διάδρομο που οδηγούσε στο παράθυρο, περνώντας ανάμεσα σε παιδικά κεφάλια.
Πριν φτάσει στο τέλος του διαδρόμου, μια σκιά μπήκε ανάμεσα σε εκείνο και το παράθυρο. Το αγόρι έκανε μια κίνηση να προστατεύσει το πρόσωπό του. Αυτήν τη φορά, τα χέρια της γυναίκας έμειναν κοντά στο σώμα της. Τον οδήγησε στο γραφείο του διευθυντή. Μόλις χτύπησε την πόρτα, ο μικρός κρύφτηκε πίσω από το ογκώδες σώμα της. Εκείνη έκανε στο πλάι για να τον αφήσει να περάσει. Η πόρτα του γραφείου ήταν ανοιχτή. Μια γυναίκα κι ένας άντρας που δεν είχε ξαναδεί σηκώθηκαν από τις καρέκλες τους. Ένιωσε το χέρι της γυναίκας που τον συνόδευε να τον σπρώχνει στην πλάτη κι ύστερα, άκουσε την πόρτα να κλείνει πίσω του.
Ο διευθυντής ξεκίνησε να μιλά επαναλαμβάνοντας μια ιστορία που ο μικρός είχε ακούσει ξανά. Για την ανήλικη μητέρα που δεν μπορούσε να τον μεγαλώσει, για τον καλό χαρακτήρα και την εκπαίδευσή του, για την οποία το Ίδρυμα είχε φροντίσει. Ο τόνος της φωνής του ήταν αυτός που επέλεγε μόνο όταν βρισκόταν μπροστά σε ξένους.
Όταν ολοκληρώθηκε η διήγηση, η γυναίκα πλησίασε το παιδί. Δε γονάτισε μπροστά του, όπως έκαναν άλλες γυναίκες. Τέντωσε το χέρι και με τα δάχτυλά της σήκωσε το πιγούνι του προς τα πάνω. Μόλις είδε το πρόσωπό του, η έκφρασή της άλλαξε. Τράβηξε απότομα το χέρι της και γύρισε προς τον άντρα της. Πριν κλείσει η πόρτα, το παιδί την άκουσε να σχολιάζει το λεκέ που είχε γύρω από το μάτι του. Χαμογέλασε και έτρεξε προς το δωμάτιο. Ο κορυδαλλός μπορεί να είχε επιστρέψει στο παράθυρό του.
«Αποσύνδεση», Νίκος Ιατρού, εκδ. Ιωλκός, σελ. 9-11
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.