9/4/1821: Έρχεται στη ζωή ο Γάλλος ποιητής Σαρλ Μπωντλαίρ.
***
Ποιητής. Κριτικός της τέχνης. Συγγραφέας. Γεννήθηκε στο Παρίσι. Ο Σαρλ Μπωντλαίρ ήταν ο γιος ενός συμπαθητικού εξηντάχρονου μαθητή φιλοσόφων και ερασιτέχνη της ζωγραφικής. Η μητέρα του χήρα ξαναπαντρεύεται μ’ ένα ταγματάρχη, μέλλοντα στρατηγό, πρεσβευτή και γερουσιαστή της Αυτοκρατορίας. Ο Μπωντλαίρ δεν συνεννοείται με τον πατριό του και γι’ αυτό τον βάζουν εσωτερικό σε σχολείο. Είναι ένας μαθητής κυνικός, παράξενος, που δοκιμάζει βαθιές μελαγχολίες, που έχει το συναίσθημα ενός πεπρωμένου παντοτινά μοναχικού.
Μποέμ της λογοτεχνίας
Επί τρία χρόνια (1839-1841), ο Μπωντλαίρ κάνει την άτακτη ζωή ενός μποέμ της λογοτεχνίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, συναντά πολλούς συγγραφείς, διαβάζει πολύ, γίνεται υπερβολικά ρομαντικός αλλά μαθητής του Γκωτιέ επίσης και επηρεάζεται από το Ζ. Ντε Μαίστρ (Joseph, comte de Maistre, 1753-1821) στον οποίο αποδίδουν μερικές απόψεις «καθολικισμού» της έμπνευσής του. Εξαιτίας της «σκανδαλώδους» ζωής του, η οικογένειά του τον επιβιβάζει σε ένα ιστιοφόρο που φεύγει για τις Ινδίες. Η νοσταλγία θα τον κάνει να επιστρέψει σε δέκα μήνες.
Μετά την επιστροφή του στη Γαλλία, ο Μπωντλαίρ απαιτεί το μερίδιό του από την πατρική κληρονομιά και τότε κάνει την πλούσια μποέμικη ζωή ενός δανδή. Η ασωτία του, ο έρωτάς του για τη μιγάδα Ζαν Ντυβάλ (που παρά τον επεισοδιακό έρωτά του, θα την κρατήσει σαν συντροφιά, σχεδόν μέχρι το θάνατό του) υποχρεώνουν την οικογένειά του να τον θέσει υπό επιτροπεία· από δω και πέρα θα ζήσει μέσα στην αθλιότητα.
Όσον αφορά τη λογοτεχνική του δραστηριότητα, ο Μπωντλαίρ αφοσιώνεται πρώτα στην κριτική της τέχνης και γίνεται ένας από τους δασκάλους του είδους. Για λίγο καιρό ενδιαφέρεται για την πολιτική και ιδρύει μια εφημερίδα, όπου δημοσιεύει σφοδρά άρθρα, αλλά επανέρχεται γρήγορα στη λογοτεχνία. Ανακαλύπτει το έργο του Αμερικανού Έντγκαρ Άλαν Πόε, στο οποίο χαιρετίζει ένα πνεύμα αδελφικό με το δικό του και αναλαμβάνει να μεταφράσει τις Ιστορίες του. Εντούτοις, από καιρό σε καιρό, μερικά ποιήματα του Μπωντλαίρ δημοσιεύονται σε διάφορα περιοδικά επιθεωρήσεις. Τέλος, η συλλογή του «Άνθη του Κακού» (Fleurs du Mal), εμφανίζεται το 1857. Ο Μπωντλαίρ καταδικάζεται αμέσως στο πλημμελειοδικείο για ανηθικότητα και βιάζεται να αντικαταστήσει τα έξι ενοχοποιητικά ποιήματα. Το 1861 δημοσιεύει μία Δεύτερη Έκδοση, εμπλουτισμένη με τριάντα πέντε καινούρια ποιήματα.
Καταπονημένος από την αρρώστια, κάνοντας κατάχρηση οπίου και χασίς, γράφει με πυρετώδη δραστηριότητα για να μειώσει τα χρέη που τον συντρίβουν. Το 1864 αυτοεξορίζεται στο Βέλγιο. Φυτοζωεί στις Βρυξέλλες. Κτυπημένος από μια κρίση το 1866 μεταφέρεται στο Παρίσι σε αφασία, ημιπαράλυτος, όπου πεθαίνει το 1867.
Ελένη Β. Πίππα, «Παγκόσμια Ποίηση» (Τόμος Δ’), εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 253-254.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.