16/9/1977: Φεύγει από τη ζωή, βυθισμένη στη μελαγχολία, η ντίβα Μαρία Κάλλας.
***
Κάποιο βράδυ, στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, κοντά στο τζάκι, απολαμβάναμε το δείπνο μας, όταν στη διπλανή παρέα ήρθε να προστεθεί ένα ζευγάρι. Χειροκροτήματα υποδέχτηκαν τη νεαρή κυρία, καθώς πλησίαζε το τραπέζι. Τα χαρακτηριστικά της ήταν πολύ έντονα. Μελαχρινή με μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια, μεγάλο στόμα και μύτη, μαλλιά τραβηγμένα πίσω σε κότσο, υπέρβαρη, αλλά με πολύ εκφραστικό πρόσωπο, μου θύμιζε κάτι, αλλά δεν ήξερα που την είχα ξαναδεί. «Θα πρέπει σίγουρα να είναι Ελληνίδα», αναλογίστηκα, καθώς την παρατηρούσα να μιλάει και να χειρονομεί, με γνήσιο μεσογειακό ταμπεραμέντο. Και δεν έπεσα έξω!
Άννα Μαρία Σοφία Καλογεροπούλου το όνομα της ή κατά κόσμον Μαρία Κάλλας! Δίπλα της ο Ιταλός σύζυγος και μάνατζέρ της, Μενεγκίνι, με τον οποίο είχε παντρευτεί προ διετίας. Η χρονιά εκείνη ήταν που η Κάλλας έκανε το ντεμπούτο της στη Σκάλα του Μιλάνου κι από τότε άνοιξαν για κείνην όλοι οι δρόμοι. Μια καινούργια ντίβα είχε γεννηθεί και η άχαρη κόρη των Ελλήνων μεταναστών της Νέας Υόρκης, έμελε να μεταμορφωθεί σιγά-σιγά στην κομψή και περιζήτητη σε κάθε άκρη της γης αοιδό, που το ταλέντο της και η ζωή της πρόκειται να την κρατήσουν για πολλά χρόνια στην κορυφή της δημοσιότητας, ακόμα και μετά θάνατον.
Θυμήθηκα πως την είχαμε δει παλαιότερα στη Λυρική Σκηνή, όταν ακόμα ήταν άγνωστη στον πολύ κόσμο, λίγο πριν φύγει για την Ιταλία για να συνεχίσει εκεί την καριέρα της. Γνωριστήκαμε, συζητήσαμε και μάλιστα έχουμε βγάλει και φωτογραφίες μαζί. Όταν, όμως, η παρέα τής ζήτησε να τραγουδήσει, εκείνη κατηγορηματικά αρνήθηκε, εξηγώντας πως δεν της το επέτρεπε η Σκάλα του Μιλάνου.
Χριστιάννα Λούπα, «Στους δρόμους του πεπρωμένου», εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 364-365.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.