«Επτά και μισή λύπη» | Paper Moon

Η ποιητική συλλογή «Επτά και μισή λύπη» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), της Ελένης Παπανδρέου, στη σελίδα Paper Moon (Facebook).

 

*

 

Αργά τη νύχτα
απομακρύνομαι
μέσα στα χνότα των δρόμων.
Καλύπτομαι όλος από φωνές που ζητάνε
να είμαι κάτι
αφού είμαι
όλοι οι άνθρωποι
όλα τα τοπία.
Να θέλω
και να μην μπορώ
να γίνω σιωπή.

 

Ελένη Παπανδρέου, «Επτά και μισή λύπη», εκδόσεις Ιωλκός, 2022, σελ. 55.

 

 

***

Για το βιβλίο

Επτά και μισή λύπη έδειξε ο δείκτης.

Στη μέση της πλατείας ένα χελιδόνι ξυπνά. Στα φτερά του κάκτοι στρογγυλοί σαν βράχοι και ποτάμια της Σαχάρας. Θα μπορούσε να είναι καλοκαίρι. Κλείνει τα μάτια. Ακόμα έχει καιρό να γίνει σύννεφο.

Στις τέσσερις φύσαγε βοριάς, στις πέντε, το παιδί έφερε ένα χαρτόνι σύννεφα. Μισά τα έκρυψε στις τσέπες του, μισά τα χάρισε στον ορίζοντα.

Πόρνη και πατρίδα η πόλη αυτή δίνεται σε όλους και σε κανέναν. Τι κι αν καθαρίζεις όλες τις κρύπτες της ψυχής; Πάντα μια γωνία, πάντα μια λέξη χωρίς ήλιο στέκει στη μέση μιας άγνωστης μέρας.

Δείγματα γραφής από το τρίτο ποιητικό έργο της Ελένης Παπανδρέου.

 

 

***

Για τη συγγραφέα

Η Ελένη Παπανδρέου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Σκοτία και στην Ελλάδα. Το 2017 κυκλοφόρησε, από τις εκδόσεις Ιωλκός, η πρώτη της ποιητική συλλογή Μάταιος Αύγουστος κι ακολούθησαν οι Ώρες το 2019, οι οποίες μεταφράστηκαν στα γαλλικά. Φωτογραφίες και κείμενά της έχουν δημοσιευθεί σ’ εφημερίδες και ηλεκτρονικά περιοδικά.

 

 

***

 

Και η ποιήτρια, με την λυρική της πνοή να τυλίγεται στο φως μιας άλλης μέρας, μιας άλλης χαράς, ένα κορίτσι που κρατά στα χέρια της την ενότητα του κόσμου, ανασαίνει τους ψιθύρους των σιωπών που μετρούν την ευτυχία να ζει κανείς και να μοιράζεται, να δίνει και να πορεύεται, να αγαπά και να ονειρεύεται. Πάλι ξημέρωσε. Ο δρόμος απλώνεται μπροστά μας, μας περιμένει. Κι αυτός ο δρόμος δεν τελειώνει ποτέ…

 

ΒΙΑΣΤΙΚΗ Η ΖΩΗ ξυπνά.
Ανοίγει την πόρτα.
Κάθε μέρα στις έξι και τέταρτο
στο τρένο στις επτά και μισή
στο μάθημα έως τις τρεις.
Ο δρόμος ποτέ δεν τελειώνει.

 

Πηγή: Κωνσταντίνου Γεωργίου | Fractal