25/7/1834: Φεύγει από τη ζωή ο Άγγλος ποιητής Σ. Τ. Κόλεριτζ.
***
Ορόσημο για την Αγγλική Ρομαντική Ποίηση ήταν το έτος 1798, γιατί τότε δυο κορυφαίοι ποιητές της Πρώιμης Ρομαντικής Περιόδου, ο Γουίλιαμ Γουέρντζγουερθ (William Wordsworth, 1770-1850) και ο Σάμιουελ Τέιλορ Κόλεριτζ (Samuel Taylor Coleridge, 1772-1834) εξέδωσαν την κοινή ποιητική συλλογή τους Λυρικές Μπαλάντες (Lyrical Ballads). Ο Γουέρντζγουερθ, στον πρόλογο της δεύτερης και τρίτης έκδοσης του βιβλίου αυτού, κατέθεσε τις αρχές σύμφωνα με τις οποίες η ποίηση έπρεπε να γράφεται. Το κείμενο αυτό απετέλεσε το μανιφέστο της νέας αντίληψης περί ποίησης, που έδινε γοητεία σε πράγματα της καθημερινής ζωής, και η οποία έπρεπε να γράφεται στη γλώσσα των απλών ανθρώπων. Ήταν ενάντιος στο Ρασιοναλισμό του 18ου αιώνα. Γι’ αυτόν η Φύση ήταν ο μεγάλος Δάσκαλος της ηθικής, έφερνε ευτυχία στον Άνθρωπο γιατί ήταν η κατοικία του Θεού.
Η συνεισφορά του Κόλεριτζ στο Ρομαντικό Κίνημα έκειτο στο γεγονός ότι επεδίωξε μια επιστροφή στο μαγικό και το μυστηριώδες. Ο Κόλεριτζ ήθελε να πετά στις περιοχές του «θαυμαστού», και ήταν αντίθετος προς την άποψη του Γουέρντζγουερθ που ήθελε η ποίηση να ακουμπά στη γη και να αντλεί γοητεία από το συνηθισμένο.
Τα θέματα που διάλεγε ο Κόλεριτζ ήταν χρωματισμένα με το υπερφυσικό στοιχείο, όπως στα έργα του: Η Ρίμα του Αρχαίου Ναυτικού (The Rime of the Ancient Mariner), Κρίσταμπελ (Christabel), και Κούμπλα Καν (Kubla Khan). Εμπνεύστηκε και από την Ανατολή, είχε αφηγηματική δεξιότητα, την ικανότητα για τη δημιουργία μιας εφιαλτικής ατμόσφαιρας, πλούσιων εικόνων και συμβόλων. Ο στοχασμός διακρίνει, επίσης, μερικά από τα καλύτερα έργα του Παγωνιά τα Μεσάνυχτα (Frost at Midnight), ενώ ο πολύπλοκος ηθικός του τόνος διαποτίζει τα πάντα.
Ελένη Β. Πίππα, «Παγκόσμια Ποίηση» (Τόμος Γ’), εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 54-55.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.