31/7/1944: Έφυγε από τη ζωή ο συγγραφέας, του «Μικρού πρίγκηπα», Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ.
«Οι άνθρωποι εδώ στερούνται φαντασίας. Επαναλαμβάνουν ό,τι τους λένε… Στον τόπο μου είχα ένα λουλούδι: έπαιρνε πάντα πρώτο το λόγο…»
(«Ο Μικρός Πρίγκηπας», μετ. Διονύσης Κάρδαρης, εκδόσεις Ιωλκός,
υπό έκδοση στη σειρά «Αιώνια Παγκόσμια πεζογραφία»).
***
Γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου του 1900 στην Λυών της Γαλλίας και η οικογένειά του είχε αριστοκρατικές καταβολές. Έτσι ο Εξυπερύ κατείχε τον τίτλο του κόμη, αν και μόνο τυπικά καθώς η μεγάλη περιουσία της οικογένειάς του είχε πια χαθεί. Παρόλα αυτά, τα παιδικά του χρόνια τα έζησε μαζί με τα τέσσερα αδέρφια του χωρίς στερήσεις, μέσα σε ένα πολύ θετικό περιβάλλον.
Όταν ο μικρός Αντουάν ήταν περίπου εννέα χρόνων, όλοι γύρω του συζητούσαν για το νέο θαύμα του κόσμου, το αεροπλάνο. Ήταν το 1909, όταν ο Λουί Μπλεριό κατόρθωνε πρώτος να διασχίσει τη Μάγχη με το μονοπλάνο του και οι εφημερίδες της εποχής είχαν γεμίσει με διθυραμβικούς τίτλους για το εντυπωσιακό επίτευγμά του. Η νέα θαυμαστή κατασκευή, έμοιαζε στα μάτια του Αντουάν σαν ποδήλατο με φτερά, κι έτσι βάλθηκε να μετατρέψει το ποδήλατό του σε αεροπλάνο φτιάχνοντας φτερά από χαρτόνι. Δε χόρταινε ν’ ακούει και να διαβάζει τις ιστορίες για τα επιτεύγματα των αεροπόρων και ονειρευόταν μια μέρα να γίνει κι αυτός ένας από αυτούς και να πετάξει.
Ο Εξυπερύ λάτρευε την ποίηση, διάβαζε με πάθος, έγραφε στίχους και παράλληλα παρακολουθούσε ανελλιπώς τις εξελίξεις για οτιδήποτε είχε σχέση με τα αεροπλάνα. Του άρεσε να φιλοσοφεί τη ζωή μέσα από τις σελίδες των βιβλίων και μέσα από το πιλοτήριο, βλέποντας τον κόσμο από ψηλά.
Το 1918 αποφοίτησε από το σχολείο και δυο χρόνια αργότερα, σε ηλικία είκοσι ενός ετών, έπρεπε να υπηρετήσει στις ένοπλες δυνάμεις. Παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειάς του που τον προσανατόλιζε στο ναυτικό σώμα, εκείνος επέλεξε φυσικά την αεροπορία, όπου κατατάχτηκε και πήρε την ειδικότητα του μηχανικού. Ταυτόχρονα, παρακολούθησε μαθήματα πιλότου σε ιδιωτικό εκπαιδευτή και παίρνοντας το πτυχίο του, συνέχισε την εκπαίδευσή του και στα στρατιωτικά αεροσκάφη.
Πλέον τα είχε καταφέρει να γίνει αεροπόρος, ωστόσο κατά τη διάρκεια εργασιών στο αεροδρόμιο, σ’ ένα ατύχημα, υπέστη σοβαρή κρανιοεγκεφαλική κάκωση, που παραλίγο να αποβεί μοιραία. Παρόλα αυτά, ο ίδιος μόλις συνήλθε επέμενε να συνεχίσει, αλλά οι συγγενείς του τον απέτρεψαν κι έτσι στερήθηκε τη χαρά των πτήσεων για πολύ καιρό. Εκείνο το διάστημα, ο Εξυπερύ απογοητευμένος και λυπημένος, άγγιζε τα όρια της κατάθλιψης, μα τελικά κατέφυγε στη δεύτερη μεγάλη του αγάπη, τη γραφή. «Ο Αεροπόρος», το πρώτο του βιβλίο, γεννήθηκε μέσα σε εκείνες τις δύσκολες μέρες και εκδόθηκε το 1926.
Ο Εξυπερύ που λάτρευε την αγάπη και την ειρήνη, δυστυχώς χρειάστηκε να γίνει πιλότος πολέμου. «Πιλότος πολέμου» είναι και ο τίτλος του βιβλίου που θα έγραφε αργότερα, μέσα από το οποίο εκφράζει την απογοήτευση του για την πατρίδα του, για την τραγικότητα του ανθρώπου, για όλα όσα έζησε σε αυτά τα φριχτά χρόνια. Ο ίδιος συμμετείχε στον πόλεμο κατά των Ναζί. Έκανε το καθήκον του ρισκάροντας για άλλη μια φορά τη ζωή του και δίνοντας την ψυχή του.
Το 1943 βρέθηκε να πολέμα με τη γαλλική αντίσταση και τους συμμάχους στην Αλγερία. Στις 31 Ιουλίου του 1944, του ανατέθηκε να πραγματοποιήσει αναγνωριστική πτήση στην κοιλάδα του Ροδανού. Αυτή η πτήση έμελλε να είναι η τελευταία του αφού δεν επέστρεψε ποτέ. Το αεροπλάνο καθώς και το πτώμα του δεν βρέθηκαν ποτέ και η κηδεία έγινε σε κενοτάφιο.
Πηγή: Maxmag
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.