Έφυγε από τη ζωή ο Άγγελος Σικελιανός

19/6/1951: Έφυγε από τη ζωή ο Άγγελος Σικελιανός.

 

«Κάθε του αιμάτου στάλα αντιφεγγίζει έν’ άστρο / κρουσταλλένιο πολυκάντηλο είν’ ο νους!»

 

«Ποιητικό ημερολόγιο 2016» (επιμ.: Γ. Κορίδης), εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 295.

 

 

***

 

Άγγελος Σικελιανός

 

Ποιητής. Συγγραφέας. Δραματουργός. Γεννήθηκε στη Λευκάδα. Επτανησιακής και Ηπειρωτικής καταγωγής. Πρόγονοι αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης. Παράδοση της Επτανησιακής Ποιητικής Σχολής. Το ήρεμο νησιωτικό τοπίο της Λευκάδας και η απέναντι βουνίσια περιοχή της Στερεάς επηρέασαν τον ψυχισμό του Σικελιανού, που τη φύση δεν την κοιτούσε ή τη θαύμαζε απλώς, αλλά συμμετείχε στη ζωή και τα φαινόμενά της, πράγμα που μεταφέρεται και στους στίχους του. Ήταν μαθητής γυμνασίου όταν άρχισε να γράφει ποίηση και η τεχνική του ήταν ήδη αξιοθαύμαστη. Ο γάμος του με την πλούσια Αμερικανίδα Εύα Πάλμερ (της οποίας η παιδεία ήταν κλασική και ο θαυμασμός της για την Ελληνική Αρχαιότητα απέραντος) υπήρξε αποφασιστικό γεγονός στη ζωή του γιατί του αφοσιώθηκε, προέβαλε την ποίησή του και χρηματοδότησε τις Δελφικές Εορτές, που είχαν διεθνή απήχηση.

Δελφικές Eορτές

Ο Σικελιανός δεν ήταν μόνο ποιητής. Οραματίστηκε, ακόμη, να ιδρύσει στους Δελφούς (που οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν «ομφαλό της γης», εκεί που το Ελληνικό Πνεύμα επιχείρησε να ενώσει το Διονυσιακό και το Απολλώνιο στοιχείο), μια παγκόσμια πνευματική αμφικτιονία, μια «Δελφική Ένωση», ένα «Δελφικό Πανεπιστήμιο», μια βάση για το ξεκίνημα μιας πνευματικής ανεξαρτησίας και ψυχικής λύτρωσης των λαών, μια ενοποίηση πάνω από τις διαφορετικές θρησκείες.

Συνεπώς, οι Δελφικές Eορτές εγκαινιάσθηκαν το 1927 στους Δελφούς. Εδόθησαν παραστάσεις αρχαίου δράματος, οι τραγωδίες παίχθηκαν στο αρχαίο θέατρο, τα κοστούμια ήταν υφαντά, η κίνηση του χορού και η μουσική εμπνευσμένες από την Αρχαιότητα και το Βυζάντιο αντίστοιχα. Η Εύα Πάλμερ ήταν η καρδιά και ο νους όλων αυτών των εκδηλώσεων. Επίσης έγιναν γυμνικοί αγώνες και εκθέσεις υφαντών. Οι δραστηριότητες του Σικελιανού ως προς τα Δελφικά του οράματα συνεχίστηκαν μέχρι το 1932. Τελικά το όραμά του δεν πραγματοποιήθηκε αλλά εξακολουθεί να πλανάται και να στεφανώνει τον ποιητή.

Ελένη Β. Πίππα, «Παγκόσμια Ποίηση» (Τόμος Β’), εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 114-115