24/12/1982: Έφυγε από τη ζωή ο Γάλλος ποιητής Λουί Αραγκόν.
«…Μακάρι να θριαμβεύσει η ανθρώπινη φωνή επάνω στα χάλκινα πνευστά / Και να δώσει ένα λόγο ύπαρξης / Σε κείνους στους οποίους τα πάντα φαίνονται να οδηγούν στο θάνατο…»
***
Ποιητής, μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος, δημοσιογράφος. Γεννημένος στο Παρίσι, ο Λουί Αραγκόν σπούδασε Ιατρική. Μετά τις εμπειρίες του στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (βοηθός ιατρού) τελείωσε τις σπουδές του.
Ο Λουί Αραγκόν σχετίζεται με το Σουρεαλιστικό Κίνημα (Αντρέ Μπρετόν- Πωλ Ελυάρ) αλλά βλέποντας σ’ αυτό κυρίως ένα μέσο απελευθέρωσης και αναζητώντας μια θετική επανάσταση. Οι συλλογές του Φωτιά της χαράς (Feu de Joie, 1920) και Συνεχής κίνηση (Mouvement perpétuel, 1925) σημάδεψαν την ιστορία του Σουρεαλισμού που είναι γι’ αυτόν ένα σημείο αναχώρησης πιο πολύ παρά ένα σύστημα ή μια θεωρία.
Συμμορφούμενος με μια από τις τάσεις του Σουρεαλισμού, για τον Αραγκόν η ποίηση είναι κυρίως μια άσκηση. Αλλά μέσα από αυτή την άσκηση, παρατηρούμε ένα λυρισμό αυθεντικό και την άνεση του παιχνιδιού με τις λέξεις που τραγουδούν τις γοητείες, τις μαγικές μεταμορφώσεις των όντων και των αντικειμένων και όπου η επίδραση του Συμβολισμού είναι εμφανής.
Έχοντας την ιδιοσυγκρασία ενός ανθρώπου της δράσης, θα γίνει κομμουνιστής, άνθρωπος του κόμματος. Έτσι η ποίησή του υιοθετεί την ρητορεία. Τα γεγονότα του 1940 και το σοκ που προκάλεσε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, η Κατοχή, η Αντίσταση θα είναι η ευκαιρία της ποιητικής αλλαγής του Αραγκόν. Είναι η ανθρώπινη αξία που ο άνθρωπος της πράξης εμπνέει στον ποιητή. Οι πολιτικές και κοινωνικές αξίες, ο πατριωτισμός εμπνέουν τον Αραγκόν και δημιουργούν την πολιτικοποιημένη του ποίηση, ενώ η αγάπη για τη γυναίκα του Έλσα Τριολέ (γεννημένη στη Ρωσία, συγγραφέας) παρεμβαίνει και τον εμπνέει επίσης.
Η πολιτικοποίησή του θα δώσει ποιήματα που απευθύνονται σε φυλακισμένους και εξόριστους και το σημάδι της ελπίδας βρίσκεται παντού. Ο Αραγκόν υπήρξε ποιητής, σουρεαλιστής, λυρικός, πολιτικοποιημένος και παραγωγικός. Ο Λουί Αραγκόν (Λογοτεχνικό Βραβείο Λένιν 1957), το 1968, καταδίκασε την επέμβαση των Σοβιετικών στην Τσεχοσλοβακία.
Ελένη Β. Πίππα, «Παγκόσμια Ποίηση» (Τόμος Δ’), εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 404-405.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.