Διήγημα από το βιβλίο «Camera obscura»

Διήγημα από το βιβλίο «Camera obscura» (εκδόσεις Ιωλκός, 2023) της Βάνιας Σύρμου.

 

Ξύλινη γάτα
————

 

Το σπίτι ησύχαζε πια. Το τέλος μιας εξαντλητικής ημέρας τον έβρισκε κουρνιασμένο στη γωνιά του καναπέ να απολαμβάνει τη συντροφιά της νύχτας. Ήταν το πρώτο βράδυ που τα λαμπάκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου θα φώτιζαν γλυκά το σκοτάδι του. Το χειροποίητο αστέρι που με τόσο καμάρι είχε φέρει απ’ το σχολείο ο μικρός του γιος, ξεχώριζε στην κορυφή του. Ευτυχώς που τον είχε κοντά του, να του θυμίζει πως έφτασαν τα Χριστούγεννα.
Όπως τα φωτάκια αναβόσβηναν, η ματιά του έπεσε σ’ έναν κόκκινο, σφηνωμένο ανάμεσα στα κλαδιά και τα στολίδια, φάκελο.

Για τον Άγιο Βασίλη

Μπορεί να μην ήταν αυτός ο παραλήπτης, γνώριζε όμως, τον αποστολέα. Το άνοιξε. Τα τρεμάμενα γραμματάκια που ανεβοκατέβαιναν χορεύοντας χωρίς γραμμές και τόνους, είχαν το πιο σαφές μήνυμα που είχε διαβάσει σε επιστολή:

Άγιε μου Βασίλη, φέρε μου σε παρακαλώ μια ξύλινη γάτα.

Βούρκωσε. Ήταν η πρώτη γραπτή επιθυμία του γιου του και δεν ήθελε να τον απογοητεύσει.
Δυο μέρες πριν τα Χριστούγεννα βυθισμένος σε απο­δείξεις, συμβόλαια και προθεσμίες, βγήκε απότομα στην επιφάνεια:
«Μπαμπά, πότε έρχεται ο Αϊ-Βασίλης;».
Στο μυαλό του σήμανε συναγερμός! Ένιωθε σαν ήρωας παραμυθιού που του αναποδογυρίζουν την κλε­ψύδρα κι εκείνος πρέπει να φέρει σε πέρας την πιο πα­ράξενη δοκιμασία.
Βγήκε τρέχοντας στην αγορά. Τα καταστήματα ήταν στολισμένα, γιορτινά και ολόφωτα, αλλά ακόμα κλειστά. Μα τι περίμενε; Θα άνοιγαν βραδιάτικα ειδικά για εκείνον;
Κοίταζε σαστισμένος τα παιχνίδια στις βιτρίνες, μήπως και του γουργούριζε καμιά ξύλινη γάτα. Σε κάποια παραμύθια τα παιχνίδια ζωντανεύουν στις βιτρίνες, διαλέγοντας εκείνα τον αγοραστή τους. Γιατί να μην έχει κι αυτός μια τέτοια τύχη;
Πού καιρός, όμως, για θαύματα! Η μόνη λύση ήταν να σκεφτεί σαν… Άγιος Βασίλης.
Γυρνώντας στο σπίτι πήγε κατευθείαν στο υπόγειο. Έβγαλε τα ξυλουργικά εργαλεία του. Πόσο δύσκολο να ήταν; Στο βάθος, προσεκτικά διπλωμένη, η κόκκινη στολή με το άσπρο γουνάκι, τον περίμενε υπομονετικά.

 

«Camera obscura», Βάνια Σύρμου, εκδ. Ιωλκός, σελ. 125-127