Ασίγαστα όνειρα | Γραμμένος, Σπύρος Ι.

Ποίημα από τη συλλογή «Ασίγαστα όνειρα» (εκδόσεις Ιωλκός, 2023) του Σπύρου Ι. Γραμμένου.

 

*

Περί του έρωτος

Μιλούν οι φίλοι μου περί του έρωτος
φτηνό κρασί σαν πίνουν.
Ακούω και τους παρατηρώ
ολίγο να βουρκώνουν.
Κανείς τους δε θέλει να μιλά
για όσα κάποτε ένιωσε.
Οι συμβουλές μου, μάλλον, ανώφελες κι εκνευριστικές.
Μιλούν οι φίλοι μου περί του μέλλοντος
μπρος σε ποτήρια μπίρας
κάτι απογεύματα Τετάρτης,
λίγες μέρες πριν το Νοέμβρη.
Αναρωτιούνται τώρα ξάφνου,
εάν θα πέθαιναν,
ποιο ήταν το νόημα της ζωής τους και ξοπίσω τι θα μείνει.
Μιλούν οι φίλοι μου περί του γέλωτος
ως μια στιγμή αποφόρτισης,
βαριά η συζήτηση απόψε,
πλησιάζει και στο τέλος η βραδιά.
Έπειτα χαιρετούν και φεύγουν,
μαζί γελούν και χώρια κλαίνε
μπρος σε κανάτες άδειες, μπρος σε ποτήρια αδειανά.

 

«Ασίγαστα όνειρα», Σπύρος Ι. Γραμμένος, εκδ. Ιωλκός, σελ. 15.

 

 

***

Για το βιβλίο

Ο δημιουργός εμπνεύστηκε από τις στιγμές της ενύπνιας φαντασίας του. Εμπνεύστηκε από τους φίλους του βλέποντάς τους να ενηλικιώνονται. Αντιμετώπισε σκέψεις και προβληματισμούς εκφράζοντάς τους στο χαρτί. Μαγεύτηκε από το θέρος ή ίσως τον μάγεψε ο έρως. Κι έπειτα κατάλαβε πως αυτές οι δύο έννοιες είναι αδύνατο να μην εμπεριέχονται η μία στην άλλη. Όλα αυτά έκαναν τα άηχα όνειρά του Ασίγαστα. Κι αυτά παρέδωσε.

 

***

Για τον συγγραφέα

Ο Σπύρος Ι. Γραμμένος γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 2001. Σπουδάζει στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Τα Ασίγαστα όνειρα είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.

 

*

Αδαής ήμουν πάντα

Λεπτό προς λεπτό άφησέ με να μετράω τα δάκρυά σου.
Μακριά σου δεν μπορώ να σκεφτώ πόσο θα μείνω ακόμη
κι οι ώμοι μου πονούν από το βάρος των αναμνήσεων.
Των εξηγήσεων των λογικών ήρθε, θαρρώ, η ώρα,
μα τώρα δε μου μιλάς, μόνο το βλέμμα αποστρέφεις.
«Τρέφεις… ελπίδες ψεύτικες…» τόσο απλά μου λες.
«Τώρα κλαις;» ρωτάς χωρίς να με κοιτάζεις.
Στάση αλλάζεις και γυρίζεις να με δεις.
«Αδαής ήσουν πάντα…».
«Μονάχα απάντα» φωνάζω «και φύγε αν θες…».
Δυο αναπνοές πριν προλάβω να πάρω,
είχε το πρόσωπό σου από τη μνήμη μου χαθεί,
σκοτάδι βαθύ… κενό και πάλι τίποτα…
Ανείπωτα τα λόγια,
παγωμένα ρολόγια και δεν πρόλαβα καν να σε ρωτήσω…
Πώς περιμένω απάντηση;

«Ασίγαστα όνειρα», Σπύρος Ι. Γραμμένος, εκδ. Ιωλκός, σελ. 28.

Κλείσιμο
Κλείσιμο
Καλάθι (0)

Κανένα προϊόν στο καλάθι σας. Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.