Ποίημα από τη συλλογή του Κωνσταντίνου Καρκαμάνη, «Απρόσμενα ταξίδια» (εκδόσεις Ιωλκός, 2021).
*
ΕΚΕΙ
Εκεί που η γη ενώνεται με τον ουρανό,
εκεί που οι δρόμοι σβήνουν μες στα ποτάμια,
εκεί που το νερό καταπίνει τις σκέψεις
και μουσκεύει την πέτρα μέχρι το μεδούλι·
εκεί δεν έχουμε πια τόπο.
Να χωρέσει το γέλιο μας,
να ακούσει τον καημό μας,
να δροσερέψει από τον ιδρώτα μας.
Αφού σπείρουμε τα χρόνια μας
τότε σαν ξένοι μες στα ίδια μας τα χώματα
θα ξαποστάσουμε
απ’ της ζωής μας το απρόβλεπτο σεργιάνι.
«Απρόσμενα ταξίδια», Κωνσταντίνος Καρκαμάνης, εκδ. Ιωλκός, σελ. 41.
***
Η ποιητική συλλογή αποτυπώνει την έντονη συναισθηματική βύθιση στις πέντε αισθήσεις, αντιμαχόμενες πολλές φορές τη λογική και το συναίσθημα, την πίκρα και την ευτυχία, το ρεαλισμό και το απραγματοποίητο, χωρίς κάποιο μέτρο και χωρίς περιορισμούς.
Μια ελευθερία που ο ποιητής αναζητά, ως δεύτερο οξυγόνο, μέσα από την πλανεύτρα ποίηση.
***
Ο Κωνσταντίνος Καρκαμάνης γεννήθηκε το 1988 στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Χημικός Μηχανικός στο ΑΠΘ. Η ποιητική συλλογή Απρόσμενα ταξίδια είναι το πρώτο του βιβλίο.
*
Το τάμα
Ρέει η λάβα στις φλέβες και η καρδιά κοχλάζει.
Σφυρηλατώ σπαθιά από όνειρα σκουριασμένα
και πανοπλία φορώ το άγιο πείσμα.
Να κόψω, θέλω, σαν περπατησιά μεγάλη
αυτά τα πρέπει που μας χωρίζουν.
Να συνθλίψω το χρόνο και τις στάλες του όλες
να σ’ τις φέρω στις χούφτες μου.
Να ξεδιψάσει το απραγματοποίητο
που πίνει άπληστα τη σκέψη σου.
Κι εσύ
να με θωρείς ασάλευτη.
Παραδομένη στην πολιορκία
από πολεμίστρες ψηλές, περήφανες,
και οι καστρόπορτες κούφιες
σαν και τα λόγια που άκουσες,
βραδιές αποπλανεύτρες, γόησσες
σε τόπο άνυδρο που βασιλεύει το παράλογο.
Κι έτσι γονάτισες για το τάμα
ποτέ κανείς να μη σε κυριέψει.
«Απρόσμενα ταξίδια», Κωνσταντίνος Καρκαμάνης, εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 72.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.