6/9/1861: Δολοφονική απόπειρα κατά της βασίλισσας Αμαλίας από το φοιτητή Αρ. Δόσιο.
***
Η εσωτερική αστάθεια και οι διαδοχικοί ανασχηματισμοί της κυβέρνησης Μιαούλη συνεχίστηκαν και μετά την εκλογική νίκη του τελευταίου τον Αύγουστο του 1859. Το Νοέμβριο του 1860, όταν η αντιπολίτευση εξέλεξε πρόεδρο της Βουλής, ο Όθων διέλυσε τη Βουλή, στην οποία ο εκλεκτός του είχε χάσει την πλειοψηφία. Στις εκλογές βίας, τρομοκρατίας και νοθείας που ακολούθησαν, η κυβέρνηση ξανακέρδισε την πλειοψηφία. Η αυταρχική της πολιτική στην τελευταία της φάση, καθώς το αντιδυναστικό ρεύμα φουντώνει και οι επιθέσεις του Τύπου γίνονται βίαιες, θα της δώσει τον τίτλο «Υπουργείον του αίματος». Η 25η Μαρτίου 1861 γιορτάστηκε σε όλη την Ελλάδα με αντιβασιλικούς λόγους. Παρά την καθημερινή τρομοκρατία από το αστυνομικό κράτος, ο Τύπος επετίθετο κατά της βασιλικής κυβέρνησης. Δίπλα στις παλιές εφημερίδες («Αθηνά», «Αιών») ξεχωρίζει η εφημερίδα της «Χρυσής Νεολαίας», «Το Μέλλον της Πατρίδος», με αρχισυντάκτη τον περίφημο εθνικιστή διανοούμενο Οδυσσέα Ιάλεμο. Λόγιοι (Γλαράκης, Γεννάδιος, Βαλέτας, Παράσχος) και φοιτητές σύχναζαν στα γραφεία της, που έγιναν κέντρο του αντιδυναστικού αγώνα, ο οποίος σύντομα επεκτάθηκε στο στρατό και στους απόδημους.
Την άνοιξη του 1861 εκδηλώθηκαν οι πρώτες αντιδυναστικές συνωμοσίες και πολλοί αξιωματικοί μετατέθηκαν στην περιοχή του Ναυπλίου, που κατέστη κέντρο του αντιβασιλικού αγώνα. Τα αντιδυναστικά αισθήματα του λαού μειώθηκαν προσωρινά όταν στις 6 Σεπτεμβρίου σημειώθηκε απόπειρα δολοφονίας της βασίλισσας Αμαλίας από το φοιτητή Αρ. Δόσιο, που έλαβε τελικά χάρη και δεν εκτελέστηκε, αλλά από τα βασανιστήρια οδηγήθηκε στο φρενοκομείο. Σύντομα οι συνωμοσίες ξανάρχισαν, όπως και η τρομοκρατία της αστυνομίας και των παρακρατικών σε βάρος των φοιτητών. Ο σχηματισμός κυβέρνησης από τον Κων. Κανάρη ματαιώθηκε από τον Όθωνα τον Ιανουάριο του 1862 λόγω των όρων που έθεσε ο γηραιός ναύαρχος για ελεύθερη εκλογή των υπουργών του, κατάργηση του ανακτοβουλίου, σεβασμό από το βασιλιά των συνταγματικών διατάξεων περί ευθύνης, κατοχύρωση της ελευθεροτυπίας και διεξαγωγή ελεύθερων εκλογών.
Κώστας Χατζηαντωνίου, «Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας», εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 199-200.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.