Ποίημα από τη συλλογή «Ανάμνηση» (εκδόσεις Ιωλκός, 2024), της Νατάσας Νικ. Οικονομοπούλου.
*
ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ
Δακρυσμένα φεγγάρια
λειψά ξεπροβάλλουν κάποιες νύχτες,
ποτισμένα από της όστριας το αναφιλητό
που αλμύρα στάζει.
Θολό το τοπίο, θολοί και οι βράχοι
που αγκαλιάζουν τη μοναξιά,
συντροφιά να κρατήσουν, ζητούν,
εκλιπαρώντας τη σ’ ένα ταξίδι στιγμής,
μια περιπλάνηση στο τώρα.
Ψευδαίσθηση όταν το αύριο
προβάλλει ανελέητο να πνίξει το όνειρο.
«Ανάμνηση», Νατάσα Νικ. Οικονομοπούλου, εκδ. Ιωλκός, 2024, σελ. 48
***
Η ποίηση για τη δημιουργό Νατάσα Νικ. Οικονομοπούλου, που έχει φύγει από τη ζωή, ήταν πάντα η όασή της, το πνευματικό και συναισθηματικό της καταφύγιο, ο τρόπος να επικοινωνήσει συναισθήματα, ιδέες, σκέψεις.
Και αυτή η διεργασία συνεχίζεται με την ποιητική συλλογή Ανάμνηση, που εκδίδεται με την επιμέλεια του αδελφού της Τίμου Οικονομόπουλου.
***
H Νατάσα Νικ. Οικονομοπούλου γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου. Το 2012 εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή Έτσι είναι τα όνειρα απόψε (εκδόσεις Ιωλκός). Έφυγε από τη ζωή το 2019. Η ποιητική συλλογή Ανάμνηση εκδίδεται με την επιμέλεια του αδελφού της Τίμου Οικονομόπουλου.
*
Ανάμνηση
Ξέχασες να σβήσεις το κερί
την ώρα που έφευγες τα όνειρα να κρύψεις.
Την πόρτα έκλεισες, μα το κερί εκεί·
ανάμνηση παντοτινή.
Και οι ήλιοι χάθηκαν κι αυτοί
και τα φεγγάρια —ελάφια τρομαγμένα—
τα άστρα πήρανε μαζί
και έφυγαν κυνηγημένα.
Στου γαλαξία τις σπηλιές έτρεξα να σε βρω,
στις μαύρες τρύπες τ’ ουρανού άναψα το λυχνάρι.
Πέρα από τη λάμψη και αυτή των φεγγαριών
έτρεξα να σε γυρέψω, αγάπη.
«Ανάμνηση», Νατάσα Νικ. Οικονομοπούλου, εκδ. Ιωλκός, 2024, σελ. 9
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.