Η ποιητική συλλογή «Αλγερίες» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), του Αντρέα Μαντά, στο @adiamonddiary (Instagram).
***
Για το βιβλίο
Οι Αλγερίες είναι η αναζήτηση μιας τέταρτης διάστασης που τη στεγάζει μια πέμπτη. Είναι έντεκα ποιήματα σε πεζό ή αλλιώς έντεκα επιστολές με λοξή ποιητική ματιά, οι οποίες πλαισιώνονται από είκοσι δύο φωτογραφίες. Το βιβλίο αποτελεί έναν αυτοβιολογικό απολογισμό. Ο αναγνώστης θα το δει σαν μια κινηματογραφική σπονδυλωτή ταινία. Οι ιστορίες, που δεν είναι ακριβώς αφήγηση, συνθέτουν την ποίηση του παρόντος. Είναι το άδειασμα, με ψελλίσματα, μιας μνήμης ακατέργαστης, τρυπημένης σαν σουρωτήρι, όπου ανακατεύονται άτακτα θραύσματα και ατελείς εικόνες από το παρελθόν. Οι Αλγερίες είναι σαν μία πέτρα που τη ζεσταίνει ο ήλιος ή το κυπαρίσσι που το μεγαλώνει ο ανοιχτός ουρανός. Είναι το ζεστό ψωμί που μαλάζει κάποιος, είναι εκείνοι που κλείνουν ολόκληρη τη ζωή τους ανάμεσα σε λουλούδια και κολόνες.
***
Για τον συγγραφέα
O Αντρέας Μαντάς είναι ηθοποιός και συγγραφέας. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, παρακολούθησε σεμινάρια υποκριτικής με τον Sotigui Kouyaté και στο Michael Chekhov Studio Berlin. Έχει εμφανιστεί σε κινηματογραφικές ταινίες και σε ξένες τηλεοπτικές παραγωγές. Είναι ιδρυτικό μέλος της Amor Omnia. Έχει γράψει δύο βιβλία, το Ρoκενρόλλα / Astrafiammante, μια διπλή έκδοση μαζί με τον Γιώργο-‘Ικαρο Μπαμπασάκη και το Οι ώρες Ανάμεσα, μια ανατρεπτική περιδιάβαση στο έργο του Samuel Beckett.
*
11
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΟΣΟ ΚΡΑΤΗΣΕΙ
Στο αιώνιο παρόν.
Εκεί συναντηθήκαμε.
Τελικά, αυτό που ονομάσαμε ζωή
έγινε ένα θορυβώδες intermezzo στην ατέρμονη σιωπή αυτής της αιωνιότητας.
Είμαι καθρέφτης.
Είσαι καθρέφτης.
Και γίναμε ορατές κλωστές.
Όλα όσα είπαμε ένα είδος προσευχής.
Τα παραμελημένα μυθιστορήματα και τα ποιήματα του πρόσφατου παρελθόντος έγιναν τα σούτρα και τα μάντρα της θρησκείας μας.
Και κατεβαίνω
και κατεβαίνεις
ανάμεσα στον κόσμο
από τις ανώτερες σφαίρες.
Για να μιλήσουμε,
να τραγουδήσουμε
και
να ψάλλουμε την ομορφιά.
Ο άνθρωπος απ’ τα σπάργανα ακόμα είναι ήδη ο κόσμος όλος.
Μόλις γεννιέται, πεινάει, κλαίει, γελάει, μπουσουλάει.
Αρχίζει ο δικός του κύκλος.
Κι όσο μεγαλώνει πιο πολύ πεινάει, πιο πολύ πονάει, πιο πολύ κλαίει και γελώντας παύει να μπουσουλάει γιατί δεν αντέχει το σκύψιμο.
Και δεν το βάζει κάτω.
Και εμείς
θα βηματίζουμε,
θα οδοιπορούμε,
θα εξελιχθούμε,
θα μάθουμε,
θα μεταδώσουμε,
θα πολλαπλασιαστούμε,
θα διακλαδιστούμε,
θα παλέψουμε με τα κύματα,
θα δημιουργήσουμε κύματα
που δε θα μαρμαρώσουν.
Θα οργανώσουμε το χάος και θα το συνδέσουμε με την πρώτη ύλη του ακοίμητου νου του ανθρώπου.
Και εσύ εκεί.
Σε βλέπω
να διαβάζεις το στίχο του Sayat-Nova: «Η πίστη μου είναι δυνατή σαν το γρανίτη».
Η πίστη μας.
Έτσι.
Απλά και ήρεμα
σαν τους αγγέλους που αιωρούνται μέσα μας.
«Αλγερίες», Αντρέας Μαντάς, εκδ. Ιωλκός, 2022, σελ. 51-52.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.