Γεννήθηκε ο Πάμπλο Πικάσο

25/10/1881: Έρχεται στη ζωή ο Πάμπλο Πικάσο.

 

«Η τέχνη είναι ένα ψέμα που μας κάνει ν’ αντιληφθούμε την αλήθεια».

 

«Ανθολόγιο Ιδεών» (επιμ.: Ι. Ευαγγέλου, Μ. Κώνστα), εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 291.

***

Γεννήθηκε στη Μάλαγα της Ισπανίας, στις 25 Οκτωβρίου του 1881. Ανατράφηκε ως καθολικός, ωστόσο αργότερα στη ζωή του δήλωνε άθεος. Ο πατέρας του, που ήταν επίσης ζωγράφος, έβγαζε χρήματα ζωγραφίζοντας πουλιά και άλλα ζώα, ενώ παράλληλα παρέδιδε μαθήματα καλλιτεχνικών. Ξεκίνησε να διδάσκει και τον γιο του στο σχέδιο και την ελαιογραφία όταν εκείνος ήταν επτά ετών, ανακαλύπτοντας ότι ο νεαρός Πάμπλο ήταν εξαιρετικός μαθητής, παρόλο που στο σχολείο δεν τα πήγαινε καθόλου καλά. «Όταν ήμουν μικρός, η μητέρα μου μού είπε: ‘Αν γίνεις στρατιώτης, θα καταλήξεις στρατηγός. Αν γίνεις μοναχός, θα καταλήξεις ο Πάπας.’ Τελικά, έγινα ζωγράφος και κατέληξα ο Πικάσο».

Σε ηλικία 13 ετών οι ικανότητές του είχαν ξεπεράσει εκείνες του πατέρα του, και σύντομα ο Πικάσο έχασε κάθε διάθεση να διαβάζει τα μαθήματά του, επιλέγοντας αντίθετα να περνά τις μέρες του κάνοντας σκίτσα στο σημειωματάριό του. «Επειδή ήμουν κακός μαθητής, είχα εξοριστεί στη ‘φυλακή’, ένα κενό κελί με λευκούς τοίχους και ένα παγκάκι για να κάθομαι. Μου άρεσε εκεί, επειδή είχα μαζί μου ένα μπλοκ σχεδίου και ζωγράφιζα ακατάπαυστα… Θα μπορούσα να έχω μείνει εκεί για πάντα, ζωγραφίζοντας χωρίς σταματημό».

Το 1895, σε ηλικία 14 ετών, μετακομίζει με την οικογένειά του στη Βαρκελώνη και αμέσως κάνει αίτηση για να μαθητεύσει στη σημαντικότερη σχολή Καλών Τεχνών της πόλης. Αν και η σχολή δεχόταν τυπικά μαθητές μεγαλύτερης ηλικίας, οι εισαγωγικές εξετάσεις του Πικάσο ήταν τόσο καλές που έγινε μια εξαίρεση για τον ίδιο και έγινε αποδεκτός. Παρόλα αυτά ο Πάμπλο εκνευριζόταν με τους αυστηρούς κανόνες και τις τυπικότητες της σχολής, οπότε σύντομα ξεκίνησε να μην πατά στα μαθήματα και να περιφέρεται στους δρόμους της Βαρκελώνης, σκιτσάροντας σκηνές της πόλης που έβλεπε.

Το 1897, 16 ετών, μεταφέρεται στη Μαδρίτη προκειμένου να παρακολουθήσει μαθήματα στην Βασιλική Ακαδημία του Σαν Φερνάντο, που ήταν η κορυφαία σχολή καλών τεχνών της εποχής. Απογοητεύεται σύντομα, όμως, από την εμμονική εστίαση των μαθημάτων σε κλασσικά θέματα και τεχνικές, και ξεκινά ξανά να παραλείπει παραδόσεις για να περιπλανηθεί στην πόλη και να ζωγραφίσει διάφορες σκηνές, όπως ζητιάνους και πόρνες.

Το 1899 επιστρέφει στη Βαρκελώνη και αναμειγνύεται με μια ομάδα καλλιτεχνών και διανοούμενων, που είχαν ως έδρα τους ένα καφέ που λεγόταν «El Quatre Gats (Οι Τέσσερις Γάτες)». Επηρεασμένος από τους αναρχικούς και τους ριζοσπάστες που γνωρίζει εκεί, ο Πικάσο διαπράττει την αποφασιστική του διάσπαση από τις κλασσικές μεθόδους στις οποίες είχε εκπαιδευτεί, και ξεκινά μια πορεία πειραματισμού και καινοτομίας που θα διαρκέσει μια ζωή.

Ένα χρόνο μετά, το 1900, μετακομίζει στο Παρίσι, στο οποίο θα ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του και θα δημιουργήσει τα μεγαλύτερα έργα του. Μαζί με αυτά θα συνάψει επίσης αναρίθμητες ερωτικές σχέσεις, οι οποίες θα του δώσουν την ιδιότητα του ισόβιου γυναικά, παρόλο που θα παντρευτεί τελικά δύο μόνο φορές και θα αφήσει πίσω του τέσσερα παιδιά. Στις 8 Απριλίου του 1973, ενώ βρισκόταν σε δείπνο με φίλους και την τότε σύζυγό του Ζακλίν, θα αφήσει την τελευταία του πνοή από πνευμονικό οίδημα και καρδιακή ανεπάρκεια.

Πηγή: {στίξη}