Η «Camera obscura» (εκδόσεις Ιωλκός, 2023), της Βάνιας Σύρμου, στα «Βιβλία στη βιτρίνα» του Popaganda. Επιμέλεια του Γιώργου Βαϊλάκη.
***
Για το βιβλίο
Κομβικές στιγμές της ζωής των ηρώων φωτίζονται, όταν εκείνοι έρχονται αντιμέτωποι με τον εαυτό τους και τα προσωπικά τους αδιέξοδα. Στιγμές συντριβής και διλημμάτων αλλά κι εσωτερικής κατάφασης και αποκαλυπτικής διαύγειας. Ο έρωτας, η αγάπη, οι ενοχές, η απώλεια, η μοναξιά, τα γηρατειά, ο θάνατος, η προδοσία· συνθέτουν το καλειδοσκοπικό σύμπαν στο οποίο ζουν και δοκιμάζονται τα πρόσωπα των ιστοριών αυτών. Η καθημερινότητά τους προβάλλεται συχνά αντεστραμμένη, με αναπαραστατική όμως ακρίβεια, πλούσια χρώματα και την ανάλογη προοπτική, όπως θα την έβλεπε κανείς μέσ’ από το φακό μιας camera obscura, επιτρέποντας στον αναγνώστη ν’ ανασυνθέσει στον καμβά της ζωής τη θαυμαστή πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και στη συνέχεια να προσπαθήσει να την κατανοήσει.
***
Για τη συγγραφέα
Η Βάνια Σύρμου σπούδασε Κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στην Εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου και σπουδές Μετάφρασης. Ασχολείται με τη διδακτική των φιλολογικών μαθημάτων και έχει σχετικές συμμετοχές και δημοσιεύσεις σε παιδαγωγικά συνέδρια και φιλολογικά περιοδικά. Μεταφράσεις της από την αγγλόφωνη λογοτεχνία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μπιλιέτο, όπως και η συλλογή διηγημάτων της Τερματικός Σταθμός και άλλα διηγήματα στη σειρά Οκτασέλιδο + (2019). Διηγήματά της και χαϊκού έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχουν δημοσιευτεί σε ανθολογίες, λογοτεχνικά ιστολόγια και περιοδικά. Η Camera obscura είναι το δεύτερο βιβλίο της.
***
Πρόκειται για σαράντα διηγήματα βραχείας φόρμας, που μοιάζουν με τη συγγραφέα τους: στιβαρά, λιτά και έντονα ταυτόχρονα. Ούτε μια λέξη δεν περισσεύει. Μέσα στις λίγες, πυκνές σελίδες του κάθε διηγήματος, αλλά και σε όσα δίνονται υπαινικτικά ανάμεσα στις γραμμές, περνάει από μπροστά μας ένα σκηνικό, μια σχέση ή μια ολόκληρη ζωή.
Το τέλος, που συχνά κρύβει μια ανατροπή, μας αφήνει φορτισμένους, μελαγχολικούς, έκπληκτους ή και μουδιασμένους, όπως όταν ακολουθούμε τη μοναχική γυναίκα στον σπαρακτικό «Τερματικό Σταθμό», ή τον θυμωμένο άστεγο στο «Στρώμα διπλό».
Άλλες φορές πάλι, η κατάφαση στη ζωή και το φως βρίσκει τον τρόπο να τρυπώνει μέσα στη σκοτεινιά, είτε μέσα από τη συνειδητή απόφαση του πρωταγωνιστή (όπως στο «Με δικό της νήμα», όπου η ηρωίδα διακόπτει το μοτίβο της οικογενειακής κακοποίησης για να αρχίσει μια άλλη ζωή), είτε με όχημα τη μουσική (όπως στα «Μουσική δωματίου» και «Allegro forte στον ακάλυπτο»), είτε μέσα από την ανθρώπινη συνύπαρξη ή με κάποια άλλη αφορμή.
Πηγή: Βιβλιοθήκη CGS
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.