Ποίημα από τη συλλογή «Ροές και θρομβώσεις» (εκδόσεις Ιωλκός, 2021), της Ευδοκίας Ζορπίδου, στο @dromospoihshs (Instagram).
Φέτος το καλοκαίρι
θα γράψω κάτι σπουδαίο
να γελάσουμε
Εκεί που τρώμε το καρπούζι
να φτύνουμε μαζί και στίχους!
«Ροές και θρομβώσεις», Ευδοκία Ζορπίδου, εκδ. Ιωλκός, σελ. 72.
***
Ροές και θρομβώσεις
***
Η ποιήτρια μας θυμίζει πως ένα έργο δεν χρειάζεται να είναι πολύπλοκο για να φτάσει στον στόχο του. Ίσως η επιτυχία έγκειται εκεί, στο ότι προσπερνά την ανάγκη εξηγήσεων χωρίς αυτό να σημαίνει την έλλειψη πολυεπίπεδου νοήματος. Παράλληλα θίγει ζητήματα ηθικής ακεραιότητας και ανθρώπινων αξιών εκφράζοντας τις διατυπώσεις της σημερινής εποχής.
(…) Ο δικός μας Θεός, εξάλλου, πλήρωσε το τίμημα
για να κοιμόμαστε ήσυχοι.
Εμείς -ως γνωστόν- δε φταίξαμε σε τίποτα
Αυτοί
δεν έχουν τον Θεό τους!
Για μένα η συλλογή αυτή περιλαμβάνεται σε αυτό που αποκαλώ καλή ποίηση, η οποία εξημερεύοντας τα πάθη αποτελεί μια αυτόνομη εμπειρία. Ο αποδέκτης είναι σε θέση να βιώσει μία σειρά από εικόνες και στοχασμούς που τελικά θα αποτελέσουν την οδό προς λεπτότερες πραγματικότητες.
Μαζεύουμε σωρηδόν σουβενίρ
απ’ τον τόπο
της τελικής επίσκεψης.
Η Ευδοκία Ζορπίδου φέρει μια ανύποτακτη διάθεση έχοντας ήδη συλλάβει την ενιαία εικόνα. Το ύφος της έχει απαλλαχθεί από τα περιττά στολίδια και οι λέξεις εξυπηρετούν το τελικό νόημα. Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται τη φιλοσοφική διαλεκτικότητα του κειμένου της και βαδίζει μέσα στην εκφραστική της μεταβλητότητα.
Κριτική της Χριστίνας Χανιώτου (@dreama_project)