Η Ελένη Καραμαγκιώλη στο Εργαστήρι του Συγγραφέα
«Μονωτική ταινία», εκδόσεις Ιωλκός, 2021
Παιδί της επαρχίας στη δεκαετία του ’80 δε νοείται να μην έχεις γρατσουνιές και μελανιές στα γόνατα, στα χέρια, παντού, από τα παιχνίδια στον δρόμο και στο χώμα. Θυμάμαι που πέφταμε και χτυπούσαμε και μετά βάζαμε στοίχημα ότι δε θα δείξουμε ότι πονέσαμε κι ας έτσουζε η πληγή. Όταν, όμως, μέναμε μόνοι μας, στα δωμάτιά μας, κι αφού είχαμε υποστεί την κατσάδα από τους γονείς, όλοι μας βγάζαμε το τσιρότο και κρυφοκοιτούσαμε το τραύμα, άλλοι το κλείναμε πάλι αμέσως κι άλλοι το κοιτούσαμε με τις ώρες, αγγίζοντας πού και πού το ξεραμένο αίμα.
Η «Μονωτική Ταινία» είναι αυτό ακριβώς, σε ενήλικη έκδοση. Είναι η προσπάθεια που κάνουμε να αποφύγουμε το τραύμα, τον πόνο, κοιτάζοντας αλλού, εφευρίσκοντας πότε ένα περιβάλλον που το λέμε καθημερινότητα για να κρυφτούμε σε αυτό και πότε καταφεύγοντας σε χώρους και συνήθειες άλλων για να περάσουμε απαρατήρητοι.
Στα δεκαέξι διηγήματα της συλλογής οι ήρωες φαίνονται συνηθισμένοι, οικείοι. Δεν υπάρχει, όμως, τίποτα πιο απρόβλεπτο από αυτό που αρχικά φαίνεται αναμενόμενο. Μπορεί ένα πιατάκι με την εικόνα ενός ελαφιού που κλέβει μια κοπέλα από μια ηλικιωμένη, ένα χνούδι που βγάζει απαλά από το φόρεμα της δεύτερης γυναίκας η πρώην σύζυγος, ένα λάστιχο για τα μαλλιά που έχει κρατήσει αναμνηστικό μια γυναίκα από έναν έρωτα, μπορεί ένα αντικείμενο απλό, χρηστικό, να πυροδοτήσει αντιδράσεις κι ανατροπές.
Και τότε, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ακόμη και η πιο δυνατή «Μονωτική Ταινία» θα μπορέσει να κρατήσει ενωμένα τα κομμάτια.
Πηγή | Copyright: Fractal | Ελένη Καραμαγκιώλη
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.