Ο Κωνσταντίνος Γυπαράκης στο «Εργαστήρι του συγγραφέα» του Fractal

Ο Κωνσταντίνος Γυπαράκης στο Εργαστήρι του συγγραφέα

 

«Εφ’ ενός λυγμού», Εκδόσεις Ιωλκός 2021

«Αφήστε με να παραμείνω παγόβουνο, αν λιώσω κινδυνεύει ο πλανήτης.»

Γεννήθηκα στις 3/2/1963. Στην Αθήνα. Μεγάλωσα στην Πετρούπολη Αττικής και θήτευσα στο πλάι του πατέρα μου, ως ελαιοχρωματιστής, στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Σπούδασα Νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκα στην δισκογραφία, μετά σε διαφημιστικό γραφείο, κι αργότερα ως ασφαλιστικός σύμβουλος. Το 2008 μεταπήδησα στον χώρο του real estate όπου και παρέμεινα μέχρι το 2018.

Το 2001 ο εκδοτικός οίκος Λιβάνη εξέδωσε το πρώτο μου μυθιστόρημα με τίτλο, «Δεν μ’ αρέσουν οι Κυριακές». Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα «Χωρίς σημεία στίξεως σιωπή» το οποίο εκδόθηκε από τις εκδόσεις Σαΐτα και το «Οροπέδιο ύψος των μυρμηγκιών» από την Ανοικτή βιβλιοθήκη Openbook με το ψευδώνυμο Λευτέρης Κρητικός. Έχω γράψει ποιητικές συλλογές οι οποίες φιλοξενούνται στις ιστοσελίδες, Bibliotheque και Fractal. Επί σειρά ετών αρθρογραφούσα στην μηνιαία εφημερίδα των Χανίων «Πυξίδα της πόλης». Το 2017 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΙΩΛΚΟΣ η πρώτη μου ποιητική συλλογή, «Επί του έρωτος ομιλία». Απρίλιο του 2021 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα μου, «Εφ’ ενός λυγμού», από τις εκδόσεις Ιωλκός. Η συγγραφή για μένα ήταν και είναι διασωλήνωση με το οξυγόνο της ζωής. Λατρεύω την μουσική, την λογοτεχνία, την ζωγραφική αλλά και την μαγειρική. Αυτά θα έλεγα είναι και τα υλικά τα οποία χρησιμοποιώ γράφοντας.

Το μυθιστόρημα μου, «Εφ’ ενός λυγμού», είναι αφιερωμένο στον πατέρα μου.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Μια διαδρομή από την Πετρούπολη Αττικής τη δεκαετία του ’70 ως τις μέρες μας.

Για έναν Κρητικό κι ένα παιδί που μεγάλωνε γεμάτο απορίες. Κι όσο ο πατέρας αγωνιζόταν να επιβιώσει με αξιοπρέπεια τόσο το παιδί ερχόταν σ’ επαφή με την πραγματικότητα. Μια σκληρή πραγματικότητα, έμπλεη, όμως, από κοντυλιές του πεντοζάλη. Κι όσο το παιδί έβλεπε τον κόσμο των μεγάλων, άλλο τόσο έψαχνε την ομορφιά στα πάντα. Κι ανακάλυψε τις γυναίκες. Το ωραιότερο ποίημα του σύμπαντος. Και τις λάτρεψε. Σε κάποιες λίγες είδε την ταχύτητα του φωτός. Πού να προλάβει όμως; Κι έτσι έπιασε μια λύρα από χορδές ενός μολυβιού κι αποφάσισε να ζωγραφίσει τα δάκρυα των γυναικών που συνάντησε. Εφ’ ενός λυγμού.

Μια ιστορία για έναν Κρητικό κι ένα παιδί που ήθελε να ξεπεράσει την ταχύτητα του φωτός.

 

Πηγή | Copyright: Fractal | Κωνσταντίνος Γυπαράκης