9/10/1944: Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πραγματοποιείται βομβαρδισμός της Αθήνας από τους Γερμανούς, λίγα 24ωρα πριν αποχωρήσουν. Απολογισμός έξι νεκροί και 22 τραυματίες.
***
Φαινόταν σαν να είχε αλλάξει ο κόσμος ολόκληρος μέσα σε λίγα λεπτά. Νομίζαμε πως βρεθήκαμε ξαφνικά σε μια ξένη πόλη. Τίποτα δε θύμιζε τα γνώριμα μέρη. Κάτι πέρασε από δω και τα σάρωσε όλα. Το κτίριο του Πανεπιστημίου είχε πάθει αρκετές ζημιές, καθώς σκάλες έμεναν μετέωρες στο κενό, τεράστιες τρύπες έχασκαν στα πατώματα κι ολόκληρες αίθουσες είχαν μεταβληθεί σε σωρούς από πέτρες, ανάμεσα στις οποίες ξεχώριζαν πόδια από σπασμένα έδρανα ή κομμάτια από όργανα των εργαστηρίων.
Η πόλη ήταν βυθισμένη στο σκοτάδι, με εξαίρεση το πορτοκαλορόδινο μακάβριο φως από τις φλόγες που είχαν τυλίξει πολλά σημεία των συνοικιών και του κέντρου, ενώ σ’ όλο το μήκος του δρόμου υπήρχαν τρύπες που είχαν ανοίξει από τις βόμβες. Σύννεφα σκόνης και χώματος δυσκόλευαν την αναπνοή. Περπατούσαμε και τα παπούτσια μας έτριζαν πάνω στα σπασμένα τζάμια. Βομβαρδισμένα σπίτια, άνθρωποι κάτω από τα χαλάσματα, ξεριζωμένα δέντρα, κομμένα τηλεγραφικά και ηλεκτρικά καλώδια που κρέμονταν από τις κολόνες, φιγούρες που περιπλανιόνταν θρηνώντας μέσα στους κατασκότεινους δρόμους σαν τα φαντάσματα. Βογκητά, κοπετοί και κατάρες, καμπανάκια της πυροσβεστικής που προσπαθούσε να περάσει μέσα από τους κατεστραμμένους δρόμους, αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα και κάρα.
Πίδακες νερού αναβλύζανε καταμεσής στο δρόμο από σπασμένους σωλήνες ύδρευσης κι οι δρόμοι ήταν γεμάτοι λάσπες. Και πώς να σβήσουν τις φωτιές με τέτοια βλάβη στους αγωγούς του νερού; Κι από πού να περάσουν τα ασθενοφόρα, όταν οι δρόμοι ήταν γεμάτοι εμπόδια και χαλάσματα; Οι άνθρωποι της Αεράμυνας και οι πυροσβέστες προσπαθούσαν μαζί με τους συγγενείς να ξεθάψουν τους παγιδευμένους στα ερείπια, ενώ φλόγες και θάνατος είχαν τυλίξει την πόλη της κόλασης.
Χριστιάννα Λούπα, «Στους δρόμους του πεπρωμένου», εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 74-75.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.