Το άνοιγμα της μπουκαμβίλιας | Μέλλω Αγορίτση-Καλομέρα

Κριτική του Γιάννη Δ. Πατρίκου για τη νουβέλα «Το άνοιγμα της μπουκαμβίλιας» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), της Μέλλως Αγορίτση-Καλομέρα, στην εφημερίδα «Θεσσαλία» (26/02/2023).

 

«Το άνοιγμα της μπουκαμβίλιας» | Κριτική

 

 

***

Για το βιβλίο

Χρειαζόταν να κάνει οπωσδήποτε κάτι. Να πάρει μαζί της τη θάλασσα, την αξιοπρέπεια των δύο ομοιοπαθούντων ανθρώπων της παραλίας, τον ίσκιο του μεσημεριού κάτω από τα αλμυρίκια, τη μεγαλόκαρδη αγκαλιά της μικρόσωμης Μαρίας, την αγάπη της Μάρθας και της Ερατούς, τη γενναιότητα της Κατερίνας. Αν το έψαχνε, θα έβρισκε και άλλες ψηφίδες ζωής για να συνθέσει το δικό της κάδρο. Έτσι είναι η ζωή· σαν τη βροχή… Άλλοτε πέφτει σιγανά και την οσμίζεσαι απλώς και άλλοτε πλημμυρίζει.

 

***

Για τη συγγραφέα

Η Μέλλω Αγορίτση-Καλομέρα γεννήθηκε στο Βόλο και έζησε τα παιδικά της χρόνια στον Άγιο Λαυρέντιο Πηλίου. Είναι Οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ. Εργάστηκε επί σειρά ετών στον ιδιωτικό τομέα, στην Αθήνα, προτού επιστρέψει στο Βόλο, όπου και κατοίκησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της, παντρεμένη με το συμβολαιογράφο Βόλου Γεώργιο Καλομέρα. Έχει δύο κόρες. Η ποιητική συλλογή Φτωχά τα λόγια είναι το τέταρτο βιβλίο της.

 

 

***

 

Χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν 05.00 η ώρα το πρωί.
Κάθε φορά που αυτό συνέβαινε σε ώρες κοινής ησυ­χίας, το μυαλό της έκανε πάντα ταξίδια στις χώρες του φόβου. Ποιος και τι να ήθελε, άραγε, και το τηλέφωνο χτυπούσε έτσι δαιμονισμένα; Και το είχε τόση ανάγκη να ξεκουραστεί… Μα τόση ανάγκη…
Βρισκόταν στην Πελοπόννησο, στο χωριό της. Είχαν κατέβει με τον άντρα της εκείνο το Σαββατοκύριακο για ανανέωση και ξεκούραση. Παράλληλα είχαν να φροντίσουν και το κτήμα με τις πορτοκαλιές, που μόλις είχαν διαμορφώσει με μεράκι και μετατρέψει σε έναν «επί γης παράδεισο», όπως εκείνη συνήθιζε να λέει. Εκεί έχτισαν και ένα μικρό κτίσμα, «σαράντα τετραγωνικών καλύβα» όπως το ανέφεραν, επειδή τόσο είχαν δικαίωμα να χτίσουν εκ του νόμου, αλλά και επειδή δεν είχαν ανάγκη για κάτι μεγαλύτερο.
Από χθες σκάβοντας και ποτίζοντας είχαν προλάβει κι εκτονώσει αρκετή από τη σωρευμένη ένταση της πόλης που κουβαλούσαν, ενώ κάτω από την κληματαριά με τον ιδρώτα να στάζει στο σώμα, απόλαυσαν το ψημένο στα κάρβουνα κρέας μαζί με μια σαλάτα από χόρτα –φρεσκοκομμένα από τους ίδιους–, πίνοντας μαζί κι ένα-δυο ποτήρια κόκκινο κρασί.
«Τι άλλο να θέλει ένας άνθρωπος;» σκέφτονταν τότε. Όλα όσα είχαν, ήταν υπεραρκετά!

 

«Το άνοιγμα της μπουκαμβίλιας», Μέλλω Καλομέρα-Αγορίτσηεκδ. Ιωλκός, 2022, σελ. 7-8.

Κλείσιμο
Κλείσιμο
Καλάθι (0)

Κανένα προϊόν στο καλάθι σας. Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.