12/1/1828: Ο λόγιος Θεόφιλος Καΐρης υποδέχεται και προσφωνεί στην Αίγινα τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδος, Ιωάννη Καποδίστρια.
***
Η άφιξη του Ιωάννη Καποδίστρια τον Ιανουάριο του 1828, εννέα μήνες μετά την εκλογή του, οδήγησε την Επανάσταση σε νέα ισχυροποίηση και άνοιξε το δρόμο στην τελική της επικράτηση, με τη διεθνή αναγνώριση της Ελλάδας το Φεβρουάριο του 1830 ως ανεξάρτητου κράτους. Ο Καποδίστριας συγκρότησε μια κυβέρνηση με κύρος, οργάνωσε την κεντρική και την επαρχιακή διοίκηση, ανασύνταξε το στρατό, αποκατέστησε την τάξη, αντιμετώπισε το οξύ οικονομικό πρόβλημα και προώθησε την τελική επικράτηση του Αγώνα με πολεμικές και διπλωματικές επιτυχίες.
Πεπειραμένος πολιτικός και διπλωμάτης με πίστη κι αυταπάρνηση, εύστροφος, ευγενής, ευπροσήγορος αλλά και αποφασιστικός, είχε μια σπουδαία σταδιοδρομία ως υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας. Δίκαια ονομάστηκε αρχιτέκτονας της ευρωπαϊκής ειρήνης ενός αιώνα (1815-1914). Με οξεία εθνική συνείδηση και με ευρωπαϊκό «αέρα», ήταν ο μόνος που μπορούσε να επιβάλει την αναγκαία εθνική ενότητα στις τάξεις, τις φράξιες και τις φιλοδοξίες που καταδυνάστευαν την πατρίδα. Δεν έσπευσε να αποδεχθεί την εκλογή πριν διερευνήσει τις προθέσεις των Δυνάμεων και πριν εξασφαλίσει ρωσογαλλική υποστήριξη και τουλάχιστον αγγλική ανοχή. Ο λαός τον υποδέχθηκε ως σωτήρα κι οι αντιμαχόμενες φρουρές Παλαμηδίου και Ακροναυπλίας δήλωσαν αμέσως υποταγή. Αποθεωτική ήταν η υποδοχή μετά το Ναύπλιο και στην Αίγινα, προς ευφροσύνην όλου του λαού και μελαγχολίαν μόνον μερικών προκρίτων, όπως σημειώνει ο Κασομούλης […].
Το 1839 είναι μια χρονιά που θα σημαδευτεί και από την υπόθεση του μεγάλου διαφωτιστή, αρχιδιδάσκαλου της Σχολής των Κυδωνιών Θεόφιλου Καΐρη. Αγωνιστής και παραστάτης της Άνδρου κατά την Επανάσταση, είχε αποσυρθεί στο Ορφανοτροφείο της Άνδρου, αρνούμενος κάθε σχέση με τη βαυαροκρατία, ακόμη και την έδρα του πανεπιστημίου που του προτάθηκε. Η αιρετική διδασκαλία του περί «θεοσεβείας» προκάλεσε τον Οκτώβριο του 1839 τη δίωξη, τη σύλληψη και την καθαίρεσή του. Παρά τις διαμαρτυρίες για το δικαίωμα ανεξιθρησκίας, εκτοπίστηκε στη Σκιάθο.
Κώστας Χατζηαντωνίου, «Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας», εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 102 & 159.
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.