«Τέρμα Θεού» | Αντωνία Μποτονάκη

*

ΠΑΕΙ ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ

Το ασύρτικο λευκό, οι μυρωδιές των γιασεμιών,
η αύρα του Φαλήρου, η άνοιξη
με είχαν αποδεκατίσει.

Κι εξαντλημένη κάθισα στο καφενείο το μικρό
με τα πολλά βιβλία
κι έναν καφέ παρήγγειλα βαρύ
κι ως να ’ρθει ο καφές, φυλλομετρούσα
τον άγιο της νιότης μου ποιητή Νίκο Αλέξη Ασλάνογλου
–πάντα καρτέρι στήνουν στα περάσματα οι ποιητές–
που έξι μήνες τη θανάσιμη τη μοναξιά του κουβαλούσα
ώσπου ελιώσανε τα φύλλα, εκιτρίνισε
κακόπαθε το καλοκαίρι εκείνο
μα πώς να τ’ αποχωριστώ σ’ αυτά τα πηγαινέλα
Διοικητήριο – Σαράντα Εκκλησιές – Επείγοντα Αγίου Δη­μη­τρί­ου
μα πώς;

Κι ήρθε η πόλη, η ανάσα της κι εσύ
δέρμα στο χρώμα του κεριού, χείλη μαβιά
κείνο το βλέμμα το βαθύ, που πάντα αρνείτο
τόσο
που τόσα χρόνια δε σταθήκαν αρκετά για να το σβήσουν.
Να ’ταν η ανάμνηση, να ’ταν η ζάλη του κρασιού
να ’ταν ο στίχος του ποιητή
με τίναξε η φωνή σου εντός μου

που με τίναξαν
τ’ όνομα το μικρό σαν άκουσα στη διπλανή παρέα
κοινό, κοινότατο, μα ήτανε σύμπτωση μεγάλη
τ’ όνομά σου
την ίδια εκείνη τη στιγμή που διάβαζα τους στίχους
και κοντοστάθηκε η καρδιά ν’ ακούσει·
κι άκουσε·
επάγγελμα, επίθετο –τ’ άλλα αδιάφορα–
εξόν αυτό το «πάει ένας χρόνος»
κι ύστερα μια χειρονομία που ’δειχνε το κεφάλι
απάντηση στο «πού».

Κι είδα τ’ ωραίο κεφάλι σου, με τα κατάμαυρα σγουρά μαλλιά.
Πώς λάμπανε στο φως της πανσελήνου κείνο το Γενάρη
στην παραλιακή Σουνίου
μες στα φιλιά και μες στις υποσχέσεις

αιωνιότητας.που με τίναξαν
τ’ όνομα το μικρό σαν άκουσα στη διπλανή παρέα
κοινό, κοινότατο, μα ήτανε σύμπτωση μεγάλη
τ’ όνομά σου
την ίδια εκείνη τη στιγμή που διάβαζα τους στίχους
και κοντοστάθηκε η καρδιά ν’ ακούσει·
κι άκουσε·
επάγγελμα, επίθετο –τ’ άλλα αδιάφορα–
εξόν αυτό το «πάει ένας χρόνος»
κι ύστερα μια χειρονομία που ’δειχνε το κεφάλι
απάντηση στο «πού».

Κι είδα τ’ ωραίο κεφάλι σου, με τα κατάμαυρα σγουρά μαλλιά.
Πώς λάμπανε στο φως της πανσελήνου κείνο το Γενάρη
στην παραλιακή Σουνίου
μες στα φιλιά και μες στις υποσχέσεις

αιωνιότητας.

*

«Τέρμα Θεού», Αντωνία Μποτονάκη, εκδόσεις Ιωλκός, 2021, σελ. 40-41

 

***

Τέρμα Θεού

Η συγγραφέας

Η Αντωνία Μποτονάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Λαμπριανά της επαρχίας Σελίνου των Χανίων. Σπούδασε οδοντοτεχνική, διαιτολογία και υποκριτική στη Δ.Σ. του Κ.Θ.Β.Ε. Το 2011 εμφανίζεται στα γράμματα με το μυθιστόρημα Άσ’ το κι ας αποθάνει ή «Το νεραγδαλλαγμένο» (εκδόσεις Ιβίσκος). Ακολουθεί το 2017 η πρώτη της ποιητική συλλογή Αγήτρα της σκιάς (εκδόσεις Ιωλκός), η οποία αποσπά το Βραβείο «Ζαν Μωρεάς» στην κατηγορία πρωτοεμφανιζόμενου στην ποίηση. Το βιβλίο Τέρμα Θεού (α΄ έκδοση, εκδόσεις Γαβριηλίδη, 2018) ήταν υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 2020.