«Τέχνη προς αποφυγή» | ελculture

Η ποιητική συλλογή «Τέχνη προς αποφυγή» (εκδόσεις Ιωλκός, 2023) της Καλλιόπης Αλεξιάδου, στην πλατφόρμα πολιτισμού ελculture.

 

«Τέχνη προς αποφυγή»: Μια νέα ποιητική συλλογή για τον σύγχρονο άνθρωπο και τη μοναξιά

 

 

Σε τόνο σαρκαστικό, ειλικρινή και καυστικό το υλικό αντλεί και επηρεάζεται από την καθημερινότητα του ανθρώπου της πόλης

Κείμενο: ελc team
email: info@elculture.gr

Η νέα ποιητική συλλογή της Καλλιόπης Αλεξιάδου με τίτλο «Τέχνη προς αποφυγή», κυκλοφόρησε πριν μερικούς μήνες από τις Εκδόσεις Ιωλκός.

Σε τόνο σαρκαστικό, ειλικρινή και καυστικό το υλικό αντλεί και επηρεάζεται από την καθημερινότητα του ανθρώπου της πόλης. Τον αποσπασματικό τρόπο ύπαρξης, την ανάγκη για ουσιαστική σύνδεση με τους άλλους και παράλληλα τον εθισμό στη μοναχικότητα. Μια ανισορροπία που συχνά δεν αφήνει περιθώρια ζύμωσης με τον εαυτό και την αλήθεια του. Στον ψυχισμό του σήμερα, η ποίηση διατηρεί τα δικά της σχέδια. Άλλοτε γεμάτη συμπόνια και ρομαντισμό συνδράμει στο ανθρώπινο παίδεμα και άλλοτε συναισθηματικά απόμακρη στέκεται αυστηρά ή και επικριτικά για να χαρακτηριστεί τελικά Τέχνη προς αποφυγή του καιρού μας.

 

Η Καλλιόπη Αλεξιάδου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1987. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Πατρών και έχει ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο με αντικείμενο τη Δημιουργική Γραφή. Η «Τέχνη προς αποφυγή» αποτελεί την πρώτη της ποιητική συλλογή.

 

*

Ικάρια κλήση

Έτρεξα κατά μήκος της ακτής
—μόνος αυτήν τη φορά—
κι ένιωσ’ αλήθεια δυνατός
και μόνος.
Ο άνεμος μ’ έσπρωχνε ανοδικά
κι εγώ του τα μαρτύρησα όλα.
Αναδύθηκα στον ουρανό
και δεν ήταν
όπως σ’ εκείνο τ’ όνειρο,
που έφτασα με ύπτιο ως την κορφή του Ολύμπου.

Ο ήλιος είχε κλείσει τα μάτια κι ανέπνεε.
Θέλησα ν’ ακολουθήσω τον ρυθμό
κι απ’ τη λαχτάρα ξέχασα
πως ο πατέρας μ’ είχε πλάσει από πηχτό κερί κι αλάτι.
Καθώς έπεφτα,
θυμήθηκα τη μεταλλική σαΐτα
που ’χα βρει σε μιαν ακτή παλιά
και δεν έβγαλα μιλιά,
μήτε νοστάλγησα τα παιδικά μου χρόνια.
Κι ήταν γιατί, επιτέλους, για μοναδική ίσως φορά
ήμουν —τώρα το ξέρω— μόνος.

 

Πηγή: ελculture