Η ποιητική συλλογή «Συναστρία στιγμών» (εκδόσεις Ιωλκός, 2024), της Μαρίας Πολυμήλη, προτεινόμενη στο βιβλιοπωλείο «Πολιτεία».
*
Η αντανάκλαση
Είδα μια κοπέλα σε λίγες σκόρπιες στιγμές αντανάκλασης
μέσ’ από τη διαφάνεια που επιτρέπει το καθάριο τζάμι.
Μου φάνηκε μοναχική,
βυθισμένη σ’ έναν κόσμο πέραν από αυτόν που περπατάμε.
Τα μάτια της ήταν κάπως μελαγχολικά,
σαν να είχαν έτοιμα δάκρυα να κυλήσουν
σε μια απρόσμενη στιγμή συγκίνησης.
Το βλέμμα της ήταν έντονο, συνάμα σταθερό.
Με κοιτούσε, σαν να περίμενε κάτι να της πω,
για να σπάσω τη σιωπή της,
για να τη δω καλύτερα σε εκείνη τη στιγμή συνάντησης.
Ήταν όμορφη, είχε μελαχρινά μακριά μαλλιά, σαν αρχαία Μινωίτισσα.
Μόνο που η γύμνια της δεν ήταν στα στήθη,
αλλά στην ψυχή, που δεν την έκρυβε,
τη φορούσε περήφανα έξω, σαν μανδύα
κι ας κάλυπτε τα ακριβά της ρούχα.
Γύρισα, ξάφνου, ν’ αναζητήσω τη φυσική της παρουσία στον χώρο
πουθενά όμως, η ύπαρξή της.
Διάφανη η ενέργειά της,
άυλη μορφή.
Συνέχισα την ανάγνωση της ποίησης
που είχα φέρει μαζί μου στην αίθουσα του πρωινού,
στο πολυτελές, συνάμα απλό ξενοδοχείο που έμενα,
δίπλα από το Μουσείο Μπενάκη, στην Αθήνα.
Μάλλον την έπλασε η φαντασία μου, σκέφτηκα…
Κοίταξα ξανά στον γυάλινο κόσμο που την έφερε στην επιφάνεια
και την είδα ξανά.
Σάστισα!
Μου ήταν γνώριμη, την ήξερα από κάπου…
Μα… Κατοικώ μέσα της! Είμαι εγώ!
Είμαι εκείνη που στιγμιαία θαύμασα κι αναζήτησα.
Θεέ μου! Να μπορούσα να με δω —έστω κάποιες φορές—,
όπως με κοίταξα εκείνες τις στιγμές
που δεν αντιλήφθηκα πως εμένα αγνάντευα…
«Συναστρία στιγμών», Μαρία Πολυμήλη, εκδ. Ιωλκός, 2024, σελ. 22-23
***
Για το βιβλίο
***
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.