Ιστορίες υπαίθριας μνήμης κι αστικού παρόντος. Κείμενα ενηλικίωσης κι αυτοπροσδιορισμού. Μετανάστευση, ερωτική αφύπνιση, κοινωνική απομόνωση. Φαντάσματα του χθες κι απωθήσεις του σήμερα. Δεκαπέντε διηγήματα απαρτίζουν τη συλλογή, που έλκεται απ’ το αλλόκοτο, την αρχειοθέτηση των αναμνήσεων, αλλά κι απ’ τις μεταμορφώσεις της φθαρτότητας.
Η διαδρομή μιας ηρωίδας, μιας αφηγηματικήςφωνής, μετωπικά ή λοξά αποτυπωμένης, με ανάλαφρη ή πνιγηρή διάθεση, στο πέρασμα του χρόνου.
Η Λένα Κορομηλά γεννήθηκε στις Σέρρες. Είναι παλαιογράφος, συγγραφέας και επιμελήτρια ιστορικών κειμένων. Εργάστηκε στο Υπουργείο Εσωτερικών. Συνεργάζεται με τη Βιβλιοθήκη της Βουλής και με τις Πατριαρχικές Βιβλιοθήκες της Αλεξάνδρειας και των Ιεροσολύμων, καθώς και με την Ιερά Μονή της Χάλκης. Στο ενεργητικό της έχει συνεπιμεληθεί εκδόσεις της Βουλής των Ελλήνων, του Μ.Ι.Ε.Τ. κ.ά. Διηγήματά της έχουν ανθολογηθεί, δημοσιευθεί και διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.
***
Ανοίγει το πορτάκι της μακρόστενης ξυλόσομπας στην κουζίνα και με τη μασιά σκαλίζει στάχτες κι αποκαΐδια. Σπρώχνει ένα κούτσουρο και το φυσάει δυνατά. Δηλαδή, αντιγράφει την ίδια κίνηση που έχει δει πολλές φορές να κάνει η μητέρα της.
Θα λείψει για λίγο, της έχει πει. Αυτό το «λίγο», όμως, της φαίνεται αιώνας. Το ξύλο της οξιάς, μπορεί να είναι και βαλανιδιάς –ακόμα δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα δέντρα–, φουντώνει. Γονατιστή χαζεύει τις φλόγες να τυλίγουν την γκρίζα φλούδα. Παίρνει στην αγκαλιά της την Πριγκίπισσα.
«Η φλούδα του ξύλου» της λέει «μοιάζει με το δέρμα του ελέφαντα. Το ήξερες αυτό;».
Εκείνη, ούτε τα μάτια ανοιγοκλείνει ούτε κλαίει. Σωπαίνει. Ποτέ δεν της έχει απαντήσει σε τίποτα. Σωπαίνει και καταλαβαίνει.