Ο ρομαντικός ποιητής της ιατρικής έδρας
Του Γιάννη Αρμουτίδη
Με πλούσιο και εκτενές ερευνητικό και συγγραφικό έργο στην Ιατρική -για το οποίο έχει κατ’ επανάληψη τιμηθεί με διεθνείς διακρίσεις- τα τελευταία τριάντα χρόνια έχει δημοσιεύσει ποιήματα, μεταφράσεις ποίησης και δοκίμια για αυτή στα μεγαλύτερα και εγκυρότερα λογοτεχνικά περιοδικά της Ελλάδας. Το 2004, μάλιστα, έλαβε τιμητική διάκριση από τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βόρειας Ελλάδας. Πολυπράγμων, δραστήριος, μεθοδικός, ιδεαλιστής, λογοτέχνης και καλλιτέχνης, κυκλοφορεί τον Σεπτέμβριο του 2019 την πρώτη του ποιητική συλλογή «Πρώτη δημοτικού και άλλα», από τις εκδόσεις Ιωλκός. Το αναγνωστικό κοινό ενθουσιάζεται. Τον αγκαλιάζει με πάθος. Διαβάζει τα ποιήματά του και συνεπαίρνεται. Η συλλογή του εκδίδεται δεύτερη φορά και λαμβάνει εμβληματικές κριτικές.
Με κύριους άξονες -στην έμπνευση και στον συλλογισμό της συγγραφής του- τον έρωτα και την ποίηση, το ανεκπλήρωτο, το ανέφικτο, το ανώριμο και το εφήμερο, εφορμά δυναμικά στον χώρο της ποίησης και την κατακτά. Απρόσμενα, ανεπιτήδευτα, αλλά και ασυμβίβαστα. Η γραφή του -διακρίνεται από εκρηκτικό λυρισμό, άλλοτε φανερό κι άλλοτε δήθεν συγκρατημένο- ακροβατεί σε τεντωμένο σκοινί. Αόριστος και συγχρόνως συγκεκριμένος, τιθασεύει την ψυχή με την αναμόχλευσή της.
Πριν από λίγες μέρες, τον Οκτώβριο του 2021, κυκλοφόρησε η νέα ποιητική του συλλογή, «Σε ανακηρύσσω νικήτρια». Με αποκλειστικό της θέμα τον έρωτα, ο οποίος -όμως- δεν καταφέρνει την επιθυμητή ολοκλήρωση. Η συλλογή ξεχωρίζει για την ενότητα και τη δραματική ένταση. Τα ποιήματα αλληλοσυμπληρώνονται, σαν να αφηγούνται μιαν ερωτική ιστορία, μέσα από μια τριβή λέξεων που γεννά σπινθήρες λυρισμού και απροσδόκητες παραστατικές εικόνες.
Το Ρολόι μου
Το ρολόι μου
το κουρντίζω κάθε μέρα.
φοβάμαι μη σταματήσει.
Οι δείκτες του μου θυμίζουν τα χέρια σου.
Εννέα και τέταρτο:
θέση μπαλέτου.
Άψογο το κυκλικό του σχήμα.
το φιλοτέχνησαν οι θύελλες
σαν την τρομαχτική ομορφιά σου.
Αφουγκράζομαι το χτύπο του.
πώς θ’ ακουγόταν η ανάσα σου,
αν ήσουν εδώ;
Το φορώ πολύ σφιχτά.
Δεν ωφελεί ─
Δε νιώθω το άγγιγμά σου.
Το βγάζω πάλι,
το κρατώ και το κοιτώ:
Είναι πρόσωπο, είναι πράγμα, είναι πρόσωπο.
Ωστόσο, το κουρντίζω κάθε μέρα
το ρολόι μου.
«Τελικά στη ζωή μας πάντα θα μας εκπλήσσει η ποίηση. Στην προσπάθεια να παραμείνουμε ψύχραιμοι για τις ανάγκες της καθημερινότητας την ξεχνούμε ή την αποφεύγουμε, ώσπου άξαφνα έρχεται και μας γοητεύει. Και παρά τις δυσκολίες, τους φόβους και τους δισταγμούς μας, τελικά θα επικρατήσει κάποτε», δηλώνει ο ποιητής της ζωής.
Ενεργός και μάχιμος στην επιστήμη της Ιατρικής -με ισχυρή παρουσία στις κλίνες των ασθενών, ακόμα και σε αυτή τη σκληρή περίοδο της πανδημίας- διδάσκει, παρουσιάζει ερευνητικό έργο, επισκέπτεται ασθενείς, θεραπεύει, διαλογίζεται, συγκρούεται με συναισθήματα και δονήσεις, αλλά και συλλογίζεται. Για τον καθηγητή Ιατρικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Νίκο Παπάνα, η ποίηση μάς απελευθερώνει από το αδιέξοδο του στείρου ορθολογισμού, καλλιεργώντας νέους εκφραστικούς και συλλογιστικούς τρόπους:
Της λογικής η παράνοια
πάντοτε μ’ έχει βασανίσει.
Φαίνεται πως μου λείπει ένας ανάποδος συλλογισμός,
Στραβή πολύχρονη εικόνα.
Ο ρομαντικός καθηγητής προσφέρει ανθρωπιστικό έργο από την έδρα της Ιατρικής και -ταυτόχρονα- γλυκαίνει τις ψυχές των αναγνωστών του.
Πηγή | Copyright: Political | Γιάννης Αρμουτίδης
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.