Ποιητικές συλλογές, από τις εκδόσεις Ιωλκός, στις προτάσεις του βιβλιοπωλείου «Public» (Σύνταγμα). Πρόκειται για τα βιβλία «Τα προμηθή», του Χρήστου Τζανάκου και «Σε ανακηρύσσω νικήτρια», του Νίκου Παπάνα.
Λίγα λόγια για τα βιβλία:
Τα προμηθή | Χρήστος Τζανάκος
Στη δεύτερη ποιητική συλλογή του Χρήστου Τζανάκου, αφέλειες ψελλίζουν στην μνήμη… στην ονείρωξη την εκπνοή. Η σκηνή ανοίγει σε βεστιάρια σεληνιακά με γίγαντες νύφες να απλώνονται στο Οροπέδιο του Βώλακα. Εκεί, οι Ληνοβάτες γονατίζουν μπροστά στο όνειδος του πλειστηριασμού καθώς μια πυγολαμπίδα βαπτίζει την παύση στο καρνάγιο ψυχικών αναζητήσεων. Τα Προμηθή διαχέουν με πρόθεση αφοριστική το αειφώς εδώ στο θάμβος του νοερού που τα βήματα αγκυλώνονται στα καρμικά. Η νέα αυτή ποιητική συλλογή μάς υπόσχεται το ταξίδι ως αυτοσκοπό χωρίς κανένα προορισμό· στα ζαρωμένα των κυμάτων κοσμαγοί, ερευνητές εαυτών.
Σε ανακηρύσσω νικήτρια | Νίκος Παπάνας
Αποκλειστικό θέμα της συλλογής ο έρωτας: έρχεται απρόσμενα και ανακηρύσσεται νικηφόρος. Ωστόσο, δεν καταφέρνει την επιθυμητή ολοκλήρωση – χάσκει λειψός. Απομένουν τ’ ανείπωτα λόγια, οι κρυστάλλινες μοναξιές, η αφροσύνη δυο ψυχών. Η συλλογή ξεχωρίζει για την ενότητα και τη δραματική ένταση: τα ποιήματα αλληλοσυμπληρώνονται, σαν να αφηγούνται μιαν ερωτική ιστορία. Αυτήν την ιστορία και τους σταθμούς της αφηγείται κι ολοκληρώνει η πρώτη ενότητα. Στη συνέχεια, η δεύτερη ενότητα επαναλαμβάνει κι ολοκληρώνει πάλι τον ίδιο κύκλο αφήγησης με αλληλοσυνδεόμενα χαϊκού. Η τριβή των λέξεων γεννά σπινθήρες λυρισμού και απροσδόκητες παραστατικές εικόνες.
Έγραψαν για «Τα προμηθή»
Ιλιγγιώδης θέα αόρατων ρηγμάτων αναγεννά τον μετασεισμικό τρόμο· αμνιακή, στην ασφάλεια τής μοναξιάς της η ζωή, αγκυλώνει και πληγώνει τη δρασκελιά. Στο άδυτο του φόβου κρύβει η τόλμη τις φτερούγες της. Ο Βώλακας απεικονίζει τον Γολγοθά, αλλά επάνω από τον σταυρό, ο αναπεπταμένος ουρανός εξακολουθεί να φέγγει υποσχόμενος τον Ανθρώπινο παράδεισο.
Ο Ιουδαϊσμός, ο Ινδουισμός, ο Βουδισμός και οι άλλες θρησκείες, [«το συνονθύλευμα της Σαλήμ» της Ιερουσαλήμ,] προσπαθούν διεισδύοντας στις συνειδήσεις των πιστών να ελέγξουν τις πράξεις τους με ανάλογες επιβραβεύσεις ή τιμωρίες. Αλλά το όραμα “Εκείνου’’, του Ιησού, και των άλλων θρησκευτικών διδασκάλων, ήταν «φεγγαρώνοντας ψυχασθενήματα» να βγάλουν τον κόσμο από την ιστορία· την ιστορία των σφαγών, του πόνου και του μίσους και να τον επανεντάξουν μέσα στη φύση. «Η ιστορία είναι η τραγωδία [λέει ο Νίκος Καρούζος] η ζωή έξω απ’ αυτήν είναι ο Παράδεισος».
Πηγή: Κριτική του Βασίλη Δ. Παπαβασιλείου, Περί ου
***
Έγραψαν για το «Σε ανακηρύσσω νικήτρια»
Η ποιητική πορεία του Νίκου Παπάνα αντανακλά μια διαδικασία ανάβασης από το ατομικό επίπεδο, το γεμάτο ένταση και πάθος, σε ένα άλλο επίπεδο, που κάνει ορατή την αθέατη και σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων, ακόμη και της γραφής. Με τη δεύτερη ποιητική του συλλογή επαναπροσδιορίζει εναργέστερα τον προσωπικό ποιητικό του χώρο. Βασικοί πόλοι της ποιητικής του ιδιοφυΐας, που εγγράφονται στο σώμα της Ποίησης, είναι ο Έρωτας-Αγάπη για το γήινο και η αγωνία για το Αιώνιο. Η συνεχής πάλη με τις λέξεις, που αρθρώνονται για να δώσουν υπόσταση στο αντικείμενο του πόθου και η τελική ταύτιση της Γυναίκας με την Ποίηση.
Τα αρχέτυπα Έρωτας-Μοναξιά-Θάνατος παρόντα πάντα στην ποίησή του. Ο θάνατος όχι με τη βιολογική του έννοια, αλλά με την έννοια της απώλειας, του τραύματος που αφήνει πίσω το ανεκπλήρωτο και ανέφικτο. Αυτά τα αρχέτυπα βρίσκονται σε διάλογο με την προσωπική περιπέτεια, οδηγώντας στην περιπέτεια της γραφής μέσω του ποιήματος-γεγονότος.
Πηγή: Κριτική της Ιωάννας Ευθυμιάδου, Λόγω Γραφής
Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.