Η Πηνελόπη Δέλτα βραβεύεται από την Ακαδημία Αθηνών

25/3/1930: Η συγγραφέας Πηνελόπη Δέλτα βραβεύεται από την Ακαδημία Αθηνών για το έργο της.

«Η εθνικιστική πεζογραφία θα κοσμηθεί από το σπουδαίο έργο της Δέλτα με βιβλία εμπνευσμένα, όπως ο “Τρελαντώνης” (1932), ο “Μάγκας” (1935), “Στα μυστικά του Βάλτου” (1937)…»

«Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας», Κώστας Χατζηαντωνίου, εκδ. Ιωλκός, σελ. 36.

 

***

Ζωή του Χριστού

Το 1923 εκδίδεται «Η Ποίηση στη ζωή μας» του Γιάννη Αποστολάκη (1886-1947). Εξαίρετος φιλόλογος και δεινός κριτικός, ο Αποστολάκης ασκεί δριμύτατη κριτική κατά της σύγχρονής του λογοτεχνίας (συνολικά αλλά και ειδικά κατά του Παλαμά, που κυριαρχεί πάντα) και τονίζει, με την ερμηνεία του έργου του Σολωμού, το χάος που χωρίζει τον εθνικό μας ποιητή από όλους τους μεταγενέστερους. Τον επόμενο χρόνο εκδίδεται ο «Καραγκιόζης ο Μέγας» του μεγάλου ελληνοκεντρικού κριτικού Φώτου Πολίτη (1890-1934), που υπήρξε ο πρώτος σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου. Ο Πολίτης χτυπά την ψευτιά, τη ρηχή «φιλολογία» και κυρίως την έλλειψη ενός στέρεου, ελληνικού θεμελίου της τέχνης και της ζωής. Το 1923 εκδίδονται επίσης ο «Μπρουσός» του ακραίου δημοτικιστή Αλέξ. Πάλλη (1851-1935) και οι «Πεζοί Ρυθμοί», ένα πεζοτράγουδο του κατεξοχήν στιλίστα Ζαχ. Παπαντωνίου (18771940), ενώ πεθαίνουν ο Αργύρης Εφταλιώτης και ο Κων. Θεοτόκης. Το 1925 είναι μια χρονιά για την Πηνελόπη Δέλτα και τον πρόωρα και άδικα χαμένο Ίωνα Δραγούμη. Εκδίδονται η δίτομη «Ζωή του Χριστού» της πρώτης και «Το μονοπάτι» του δεύτερου. Η εθνικιστική πεζογραφία θα κοσμηθεί από το σπουδαίο έργο της Δέλτα με βιβλία εμπνευσμένα, όπως ο «Τρελλαντώνης» (1932), ο «Μάγκας» (1935), «Στα μυστικά του Βάλτου» (1937), και από τα έξοχα δοκίμια του Δραγούμη: «Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες», «Ελληνικός πολιτισμός» (1927) κ.ά.

Κώστας Χατζηαντωνίου, «Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας», εκδόσεις Ιωλκός, σελ. 490-491

 

***

Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας