«Πέρα από τους φράχτες» | @anarchy_dreams

Η ποιητική συλλογή της Μπρικένας Γκίστο, «Πέρα από τους φράχτες» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), παρουσιάζεται στο @anarchy_dreams (Instagram).

 

***

Νεανική, αναζωογονητική, ανατρεπτική, συναισθηματική και με γεμάτη ενσυναίσθηση ποίηση που από την αφιέρωση ακόμα μέχρι και το τελευταίο ποίημα «Σώμα, ως» θα σου αφήσει κάτι να θυμάσαι, να σε ταλανίζει, να σε συγκινεί!

Αυτό διότι…

«Πώς να αποτυπώσεις, άραγε, τη ζωή;
Ίσως, απλά ζώντας της»

Και αυτό επειδή…

«Έτσι είναι ο χρόνος·
γλύπτης
που με τα χέρια του
σμιλεύει τα κορμιά μας και τα κάνει τόσα όμορφα
–όπως τα ονειρευτήκαμε–
κι ύστερα μπαίνει πιο βαθιά,
σκίζει λίγο από το δέρμα για να αγγίξει την ψυχή μας
και την αγγίζει,
τη χαϊδεύει,
ακολουθεί τις καμπύλες της,
γεμίζει με χρώμα τα κενά της
και φεύγει
όπως εκείνος
ξέρει καλά».

Πολλά υποσχόμενο το ντεμπούτο της Μπρικένα Γκίστο, ένα παιδί δεύτερης γενιάς Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα, μιας γενιάς που διεκδικεί, οραματίζεται, δημιουργεί!

Πηγή: @elson.zg

***

Όμως τα ποιήματα της συλλογής δεν είναι μόνο αυτό. Το ποιητικό έργο «Πέρα από τους Φράχτες» παρουσιάζει και μια άλλη πλευρά, περισσότερο εσωστρεφή και χαμηλόφωνη. Η πλευρά αυτή προσπαθεί μέσα από την ποίηση να αντιμετωπίσει δυο κυρίαρχα ζητήματα: την απώλεια και τον προκαλούμενο από αυτήν πόνο, καθώς και το ζήτημα του χρόνου που άλλοτε εκφράζεται ως υποκείμενο που περνά και αφήνει σημάδια στη ζωή μας, ενώ άλλοτε υποκρύπτεται πίσω από στίχους που μιλούν για την παροδικότητα της ανθρώπινης ζωής και την ανάγκη μας να αντιμετωπίσουμε αυτήν την παροδικότητα μέσω της συντροφικότητας. «Είμαστε μαζί σ’ αυτό; / Αχ! Είμαστε μαζί σ’ αυτό!».

Πηγή: Efsyn.gr

***

Για το βιβλίο

Η συλλογή αποτελείται από 36 ποιήματα. Αφορμή η κοινωνική ασφυξία, ο αποχωρισμός, ο έρωτας, η μνήμη, ο χρόνος, η πίστη στον άνθρωπο που επιμένει να παραμένει άνθρωπος.

[…] Πόσο φριχτό είναι που φεύγουμε.
Πόσο λυτρωτικό παράλληλα.
Πώς να αντέξουμε αυτήν την ιδέα;
Θα πάψουμε να υπάρχουμε.
Κι όσο θα περνάνε τα χρόνια,
τόσο θα μικραίνουμε στη μνήμη,
τόσο θα φεύγουμε και νεκροί διαρκώς.
Κι αυτή η αναζήτηση.
Η ανάγκη της αποτύπωσης της ζήσης.
Στο σώμα.
Στο συλλογικό σώμα.
Πώς να αποτυπώσεις, άραγε, τη ζωή;

Ίσως, μόνο ζώντας την.

Κλείσιμο
Κλείσιμο
Καλάθι (0)

Κανένα προϊόν στο καλάθι σας. Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.