«Οι καλοί πεζοπόροι» | @mimblewimble_elli

H συλλογή διηγημάτων «Οι καλοί πεζοπόροι» (εκδόσεις Ιωλκός, 2022), της Μαρίας Καλιόρη, παρουσιάζεται από τη @mimblewimble_elli (Instagram).

 

 

 

***

 

[…]

Πήρα που λέτε να το ξεφυλλίζω και τελικά βρέθηκα να έχω ολοκληρώσει -με μια ανάσα- τα δύο πρώτα διηγήματα.

(ακολουθεί απόσπασμα από το πρώτο)

«Είναι οι τρεις λέξεις που μπορούν να πουν όλες τις ανθρώπινες ιστορίες: Γεννήθηκαν – Έζησαν – Πέθαναν.
Μερικοί, λες και γεννιούνται για να πεθάνουν.
Οι τυχεροί γεννιούνται για να ζήσουν. Υπάρχουν, όμως και κάποιοι, που γεννιούνται κι αφού πεθάνουν. Αυτοί, καταφέρνουν να ζουν για πάντα».

___

Μου αρέσουν τα διηγήματα που μιλούν με λόγια απλά για το “ανθρώπινο” μέσα μας, για την απώλεια αλλά και για την τυχαία μας ύπαρξη σ’ έναν κόσμο, που θα υπήρχε και χωρίς εμάς.

 

 

 

@mimblewimble_elli

 

***

 

Για το βιβλίο

Οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με αναμνήσεις, γρίφους και μυστικά. Το παρελθόν ορθώνεται ως τοίχος, αλλά κι ως λύση στο παρόν. Οι καλοί πεζοπόροι καλούνται να διανύσουν αποστάσεις στο χώρο και στο χρόνο, να μετακινηθούν ψυχικά και σωματικά, για ν’αντιπαλέψουν το τετελεσμένο, το ανεπίστρεπτο της ζωής, μέσα σε στιγμές που το προσωπικό βίωμα συναντιέται με την πύκνωση της Ιστορίας.

 

***

Για τη συγγραφέα

Η Μαρία Καλιόρη γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Διεθνείς Σχέσεις στην Ιταλία και στο Βέλγιο. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και ισπανικά. Διηγήματα, βιβλιοκριτικές και άρθρα της έχουν δημοσιευτεί στον Τύπο. Το 20Ι3 συμμετείχε με διήγημά της στη συλλογική έκδοση Μαθαίνοντας ποδήλατο (εκδόσεις Κέδρος) και το 2022 στο συλλογικό μυθιστόρημα Ηφαίστειο (εκδόσεις Ιωλκός). Οι καλοί πεζοπόροι είναι το πρώτο βιβλίο της.

 

***

 

Η Μαρία Καλιόρη αφηγείται με τρόπο προφορικό, σταράτο, ιστορίες της καθημερινότητας, θραύσματα μνήμης από την παιδική και εφηβική ηλικία· σκηνές της ελληνικής ζωής, της οικογένειας, της φύσης και της μεγαλούπολης που διεγείρουν όλες τις αισθήσεις. Σε ένα διήγημα μυρίζει φρεσκοφουρνισμένο ψωμί, σ’ ένα άλλο θάλασσα· κυκλάμινο· χώμα. Η αφήγηση ακροβατεί συχνά στο όριο της κωμωδίας, ιδιαίτερα όταν τα γεγονότα δεν είναι αστεία· όταν, για παράδειγμα, ένας παππούς δεν καταφέρνει να πεθάνει. Το βιβλίο αποπνέει σοφία, λογική και ευαισθησία τόσο απέναντι στο παρελθόν —συχνά πρόκειται για ήρωες που έχουν ζήσει τραυματικά γεγονότα της ελληνικής ιστορίας— όσο κι απέναντι σ’ ένα παρόν σημαδεμένο από την απώλεια αγαπημένων προσώπων ή από αξεδιάλυτα μυστικά.

 

Πηγή: Athens Voice